certificaat moeten aanvragen en bovendien een register moeten houden als bedoeld in artikel 14 dier beschikking.

Reeds werd door van der Wielen de aandacht (gevestigd op artikel 4 der wet, dat het aanbieden van eenig op eenr recept gelijkend schrift, ter verkrijging van verdoovende middelen, srafbaar stelt. In het algemeen belang zal het aanbeveling verdienen, indien de apotheker, aan wien een dergelijk valsch recept ter gereedmaking wordt aangeboden, den Inspecteur daarmede in kennis stelt. Tenslotte zij nog gewezen op artikel 11 der wet, dat de mede-aansprakelijkheid van het hoofd eetier inrichting regelt voor overtredingen in zijn bedrijf gepleegd. Deze bepaling is van soortgelijke beteekenis als artikel 23 der wet op de artsenijbereidkunst. Hierin wordt echter de verantwoordelijkheid van den apotheker beperkt tot overtredingen door den apothekers-adsistent begaan. Artikel 11 der Opiumwet houdt niet een dergelijke beperking in en is daarom van wijdere strek-, king. Bovendien wordt in deze wet degene, die mede aansprakelijk is, met veel hooger straffen bedreigd. Daarom verdient het aanbeveling, dat de apotheker alle maatregelen neemt, welke noodig zijn om overtreding der Opiumwet door anderen in zijn bedrijf te voorkomen. ' J. B. M. COEBERGH. Referaten. Vrij salicyzuur in tabletten met acetylsalicylzuur, Fr. Graf (Pharm. Zeit. 1928, 126) stelt de vraag of de strijd, die herhaaldelijk gevoerd wordt over de kwestie of een of ander merk aspirinelsu rrogaat-t abletten sporen vrij salicyfzuur bevat, niet moet aangeduid worden als een strijd „om des Keizers baard’3. Of om de vraag anders te formuleeren: mag er medische propaganda gebraakt worden voor een bepaalde soort acetylsalicylzuur, door te beweren, dat zij minder vrij salicylzuur bevat dan de sporen, die door het D. A. B. worden toegelaten? Uit elk monster acetylsalicylzuur wordt door schudden met zout-Zuurhoudend water bij 37° (nabootsing van de maagfunctie) gaandeweg meer salicylzuur in vrijheid gesteld en het gaat dus niet kan, om door de afwezigheid van minimale sporen van dat zuur meerdere waarde aan een bepaald fabrikaat toe te kennen. ' Graff betwijfelt of er voldoende aanleiding Is, om van twee preparaten acetylsalicylzuur, dje beide aan de eischen van het t>. A. B. voldoen, te verklaren, dat het eene bezwaren voor hart of traag veroorzaakt, het andere niet. Hij vermoedt, dat hierbij gevoeligheden in het spel zijn en dat de eene mensch last heeft van elk acetylsalicylzuur, terwijl het andere individu elke soort verdraagt. V. V. I.

779