Uit deze en andere voorbeelden blijkt, dat het wetsartikel, zooals het nu luidt, tot allerlei moeilijkheden kan leiden en dat het voor een deskundige vaak zeer moeilijk is, om een vervalsdiing aan te geven. In Nederland hebben bijna alle keuringsverordeningen een artikel, ongeveer luidende: „het is verboden, waren te verkoopen, die ondeugdelijk van samenstelling zijn, of die in ondeugdelijken toestand verkeeren.” Nu behoeft men dus niet meer uitte maken, of er sprake is van vervalschen, want na gehouden onderzoek en het vinden van afwijkingen, kan zonder meerde conclusie gesteld worden, dat het artikel ondeugdelijk van samenstelling is. Hierdoor is het keuren van levensmiddelen veel gemakkelijker geworden. Toch is het onderzoek van levensmiddelen niet gemakkelijk en de zeer uitgebreide litteratuur op dit gebied bewijst wel, dat het onderzoek van levensmiddelen alles behalve eenvoudig is. Het onderzoek kan alleen verricht worden in speciaal daartoe ingerichte laboratoria, waar aan het hoofd een academisch gevormd persoon staat, die speciale studie van het levensmiddelen-onderzoek gemaakt heeft, bijv. een apotheker of een technoloog. Een staf van keurmeesters is daarbij noodig voor de controle. Voor de noodzakelijkheid daarvan geeft spreker meerdere voorbeelden. Op de tentoonstelling is te zien, hoe er geknoeid wordt met levensmiddelen. Op de 3de Jaarbeurs in 1922 was een leerrijke collectie van vervalschingen van handelsmerken bijeen gebracht, eveneens in 1926 en ook nu. Wanneer de handelsmerken vervalscht zijn, dan (behoeft men naar de kwaliteit van den inhoud niet te vragen. Ook werd voor 1923 met onnauwkeurige meet- en weegwerktuigen geknoeid. Na de invoering der ijk- en herijkordonnantie is dit veel verbeterd. Ook het voedingsmiddelen-vraagstuk heeft de aandacht der regeering. In 1914 benoemde G.G. Idenburg een commissie welke moest nagaan, aan welke eischen voedingsmiddelen in Indië moeten voldoen. In 1920 gaf deze commissie het eerste voorschriftboekje voor het onderzoek van melk uit. Thans werkt ze aan andere onderwerpen. Het zou wenschelijk zijn, dat hier te lande, evenals in Nederland, keuringsdiensten bestonden. Deze diensten kunnen er alleen voor waken, dat de consument goede waar voor zijn geld krijgt en dat de waren ook behoorlijk behandeld worden, want ook dit laatste laat in Indië veel te wenschen over, niet alleen in warongs en Chineesche toko’s, maar ook inde Europeesche winkels, bakkerijen, limonade-fabrieken, enz. De grootste zindelijkheid van lichaam, handen, haar, kleeren, enz. is een vereischte voor al wie voedingsmiddelen behandelt en bereidt. Inden aanvang ondervonden de keuringsdiensten in Nederland tegenkanting van de zijde der verkoopers, omdat men de diensten als ongewenschte dwarskijkers beschouwde. Dbch gaandeweg is hierin verandering gekomen. Men leerde dat de keuringsdiensten

837