trum waarvan zal gevestigd zijn een behoorlijk toegeruste gemeentelijke keuringsdienst, die zich zal uitstrekken over de gemeenten van den kring. De kosten worden gedragen voor de helft door het rijk, voor de helft door de gezamenlijke gemeenten van den kring.

Er is dus geen sprake vaneen rijkskeuringsdienst, al heeft het rijk ook medezeggenschap, doordat het bijdraagt inde kosten. Nadat dr. Duyster zoo de geschiedenis van het voedingsmiddelen-onderzoek en het ontstaan van keuringsdiensten in Nederland heeft geschetst, komt hij tot de vraag; Hoe staat het met dit onderzoek hier in Indië en staan in Indië de voedingsmiddelen onder gemeentelijk toezicht? Uit de geschiedenis blijkt, dat het in Nederland ruim 60 jaar geduurd heeft, eer een wettelijke regeling gemaakt werd. De omstandigheden in Indië gedogen niet, die men hier overhaast te werk zal gaan. Gemeentelijke keuringsdiensten, zooals men in Nederland kent, heeft men hier te lande niet. Er bestaat wel controle, bijv. op limonade- en mineraalwater-fabrieken. Ook hebben Dandoeng en andere gemeenten een melkkeur en staan de voedingsmiddelen, voor wat betreft bederf en schadelijkheid voor de gezondheid, onder toezicht van plaatselijke gezondheidsdiensten. 'Maar een geregelde keur op vervalschingen en deugdelijke samenstelling van alle voedingsmiddelen, gebruiksartikelen, kinderspeelgoed, cosmetica, enz. kent men niet. En toch is een dergelijke keur zeer noodzakelijk. Het Wetboek van Strafrecht voor Ned.-Indië heeft een artikel opgenomen betreffende het vervalschen van eet- en drinkwaren. In dit artikel (386) wordt gesproken over vervalschen en wordt aangegeven in het 2de lid, wat men daaronder verstaat. (Eet- en drinkwaren of geneesmiddelen zijn vervalscht, wanneer door bijmenging van vreemde bestanddeelen hun waarde en hun bruikbaarheid verminderd is.) Deze definitie van vervalschen is onvolledig, hetgeen Spreker met een paar voorbeelden aantoont. Heeft men bijv. bessensap, welke bestaat uit aardappelmeel, citroenzuur- en een kleurstof, dan is dit volgens het wetsartikel geen vervalschte bessensap; immers er heeft geen bijmenging van vreemde bestanddeelen plaats gehad, want bessensap is niet aanwezig geweest. Men heeft hier alleen te maken met een kunst-product of surrogaat; van vervalsching is geen sprake. Een andere vraag is, of door bijmenging van vreemde bestanddeelen de waarde of de bruikbaarheid verminderd is. Deze vraag is moeilijk te beantwoorden met de wet inde hand. Zoo valt tarwemeel, vermengd met meel van witte boonen, volgens den Hoogen Raad niet onder art. 386, en de verkooper, die dit mengsel voor zuiver tarwemeel verkoopt en de vermenging verzwijgt, is niet strafbaar volgens genoemd wetsartikel. Ook wanneer aan voedingsmiddelen stoffen onttrokken worden, is dit geen vervalsching inden zin van art. 386. Volle melk, waarvan de room verwijderd is, is dus niet vervalscht, evenmin als koffie vervalscht is, waaraan men de coffeïne onttrokken heeft (Koffie Hag).

836