nische stof moet rekening houden. In verband hiermee werden de vluchtigheid van KJ en de joodopname door verhit alkalicarbonaat proefondervindelijk nagegaan. 2. De methode van Hunter voor de joodbepaling in schildklierpoeder werd kritisch onderzocht, waarbij deze bleek te voldoen aan de gestelde eischen: eenvoud van uitvoering en reagentia, naast bevredigende nauwkeurigheid. Een uitgewerkt voorschrift werd aangegeven. 3. De verkregen resultaten wettigen de meerling, dat het voorschrift van Ed. V te lage uitkomsten geeft. 4. Er kon niet bevestigd worden, dat bovengenoemde methode hoogere uitkomsten oplevert, indien de modificatie van M ü n c h wordt toegepast. Utrecht, Centraal Laboratorium, April 1927. Litteratuur. 1. Baumann und Roos. Ztschr. für physiol. Ch. 21, 481 (1895) 2. Baumann und Roos. Ztschr. für physiol. Ch. 22,1 (1896) 3. Howald. Ztschr. für physiol. Ch. 23, 209 (1897). 4. Os w ald. Ztschr. für physiol. Ch. 23. 265 (1897). 5. Oswald. Ztschr. für physiol. Ch. 27, 31 (1899). 6. Oswald. Ztschr. für physiol. Ch. 32, 124 (1901). 7. Bourcet. Comptes rend. 128, 1120 (1899). 8. Anten. Archiv f. exp. Path. u. Pharm. 48, 331 (1902). Ba. Justus. Archiv f. pathologische Anatomie (Virchow’s Archiv), 176 (1904). 9. Loeb. Archiv f. exp. Path. u. Pharm. 56, 320 (1907). 10. Marine and Williams. Arch. of int. med. 1908. I. 349. 11. Ri ggs. Journ. Am. Chem. Soc., 31, 710 (1909). 12. Hanzlik. Journ. biolog. Chemistry Vol. 7, 459 (1909 1910). 13. Cameron. Journ. biolog. Chemistry Vol. 18, 335 (1914). 14. Münch. Pharm. Wbl. 64, 255—262 (1917). 15. Hun ter. Journ. biolog. Chemistry. Vol. 7, 321 (1909 1910). 16. Bernier—Péron. Journ. de Pharm. et de Chim. 1911, 111, 242.

791