mogen worden; Kolle en zijn staf kunnen dit weten; inde Vorscliriften wordt echter alleen het gebruik vaneen standaard voorgeschreven bij de bepaling der curatieve werking). Thans nog een enkel woord over den inlioud der Vorscliriften. Deze bevatten, behalve ©enige algemeene bepalingen, een hoofdstuk voor elk der salvarsania, waarin beschreven is de wijze van monsternemen, hel chemisch onderzoek, het uit twee gedeelten bestaande biologisch onderzoek, de vaststelling der klinische geschiktheid en eindelijk de vorm, waarin de attesten ter begeleiding van het monster en voor de rapporteering van het onderzoek vervat moeten worden. Het monsternemen geschiedt dooreen ambtenaar, uiteen partij der waar; de monsters worden ineen aantal ampullen ingesmolten, waarna de partij verzegeld wordt. Het chemisch onderzoek bestaat uit identiteitsreacties, bepaling der oplosbaarheid en der oplossingssnelheid, bepaling van het arseengehalte [volgens A. Kircher en F. vo n Ruppe r t (Pharm. Weekbl. 1925, 932); daarbij wordt voor alle preparaten 19 pCt. As verlangd met uitzondering van salvarsan (alt-salvarsan), dat 31 en van sulfoxylsalvarsan (de vaste stof), dat 18 pCt. moet bevatten, alle met een speling van 0,5 pCt. naar boven en beneden], van het totale zwavelgehalte bij alle preparaten met uitzondering van zilversalvarsan (door oxydatie met waterstofperoxyde, eerst in alkalische oplossing, daarna bij aanwezigheid van salpeterzuur, en bepalen van het gevormde SCV' als BaSOO, bij de beide zilverpreparaten van het Ag-gehalte (na destructie met H2SO4 en HNO3) en eindelijk bij neosalvarsan nog de bepaling van de sulfoxylgroep (door meten van d© hoeveelheid eener neosalvarsanoplossing, welke 25 cnT. eener indigo-oplossing van bekende sterkte ontkleurt). De giftigheid wordt bepaald door drie verschillende onderzoekers op in het geheel 30 muizen en dooreen onderzoeker op 5 ratten. (Volgens de Amerikaansche voorschriften worden alleen ratten gebezigd, in Engeland muizen en in België konijnen). De genezende werking wordt getoetst op 24 stuks met trypanosomen geïnfecteerde mhizen en vergeleken met de werking van het standaardpreparaat op een 9-tal op analoge wijze geïnfecteerde proefdiertjes. (Alhoewel deze wijze van onderzoek haren oorsprong in Amerika vindt, Voe g 11 i n mag als de vader der methode gelden, wordt zij inde officiëele U. S. voorschriften nog niet vermeld; in Engeland] geschiedt dit deel

141