De exporteurs sorteeren het Turksche opium in drie kwaiiteiten: „Manufacturing”; „Druggists” en „Soft shipping''. De eerste soort wordt gebruikt voor de fabricage van morphine en behoort te bevatten 11 tot 13V2 pCt. morphine; de tweede is licht gekleurd opium van goed uiterlijk; zij wordt voornamelijk gebruikt voor opiumpreparaten. De derde kwaliteit, welke te Constantinopel aan de markt wordt gebracht, komt van de Zwarte-Zeedistricten, Hadjikeuy, Zile, enz.; zij is zeer gewild bij de opiumrookers. Vóór den grooten brand was Smyrna verreweg de grootste uitvoerhaven voor opium en te Constantinopel werd toen voornamelijk alleen de „soft shipping” verhandeld. Sedert den uittocht der Grieken echter, wordt een groot deel van het opium, dat vroeger te Smyrna ter markt kwam, naar Constantinopel gezonden; dit geldt in hoofdzaak voor het opium uit Karahissar, Akcheir en Konia, (Ghediz, Balikhissar, Ouchak en Eshrae). Ouchak produceert de fijnste soort in tamelijk groote hoeveelheid, maar Islamkeuy (nabij Sparta) is de rijkste zoogenaamde Smyrnakwaïliteit, welke in verschen toestand wel 14 pCt. morphine bevat. Dan volgen Sparta en Buldur met tusschen llV2 en 121/* pCt.; vervolgens komen Balikhissar en Ghediz, terwijl Coula en Eshme de minderwaardige soorten zijn, arm in morphine. De grootste hoeveelheden komen van Sparta en Buldur. Dfe papaverplant, welke het opium oplevert, wordt inden herfst gezaaid; wanneer echter de jonge planten inden winter bevriezen, wordt voor de tweede maal uitgezaaid in het vroege voorjaar. In dit laatste geval is de oogst minder rijk aan morphine. De wettige handel bestaat in verkoopen aan Europeesche, Amerikaansche en Japansche fabrikanten en apothekers, welke van hun respectieve regeeringen vergunning hebben bekomen voor het invoeren van opium. De smokkelhandel neemt duidelijk af tengevolge van de strenge strafbepalingen. De opiumexport is vrij in Turkije tegen betaling van 21,2 pCt. „taxe de consommation”, geheven over den binnenlandschen koopprijs, welke betaling plaats heeft bij de verscheping. Deze belasting wordt niet geheven, indien binnen een bepaalden tijd het wettig bewijs kan worden geleverd aan de douaneautoriteiten, dat het opium in consignatie werd gegeven en dus niet verkocht was ten tijde der verscheping. Het jaarlijksch verbruik van Turksch en Macedonisch opium bedraagt ongeveer 4000 a 4500 kisten en hangt tot op zekere hoogte af van den prijs, daar het in sommige streken heeft te concurreeren met het Indische en Perzische product. Duitschland en Zwitserland zijnde grootste verbruikers van Turksch opium; de Vereenigde Staten koopen van Saloniki, daar het, in verband met de wijze van heffing der op dit product vallende invoerrechten, voor de Amerikanen voordeeliger is, opium met hoog mcrphinegehalte te koopen. Groot-Brittannië koopt meest Indisch opium voor fabricagedoeleinden; een zekere hoeveelheid Turksch opium wordt naar Londen verscheept voor her-uitvoer en voor den geneesmiddelenhandel; Frankrijk koopt een tamelijk groote hoeveelheid, welke jaarlijks

111