te zetten”, gepubliceerd in De Indische Mercuur (11 Mei). Dit artikel is wel niet zoo uitvoerig als het thans geplaatste, maar daarin worden een drietal wijzen van theezetten behandeld, met bepaling van opgeloste stof, coffeïne- en looistofgehalte en wordt de onderlinge verhouding dier bestanddeelen bij de 3 aftreksels met elkaar vergeleken, om daardoor te komen tot de meest aan te bevelen wijze van theezetten. Zooals te verwachten was, trekt prof. v.d. W. reeds dezelfde conclusie als die, waartoe de Schr. van het laatste artikel in De Indische Mercuur en Dr. Bernard, de Directeur van het Proefstation voor Thee te Buitenzorg, die een naschrift onder het artikel plaatst, zijn gekomen. V. I.

Hoe arsenicum als rattengif het beste werkt. Niet altijd heeft arsenicum als rattengif de gewenschte uitwerking. Meermalen toch komt het voor, dat ratten en muizen, zonder er nadeel van te ondervinden, een hoeveelheid van dit gif tot zich nemen, die feitelijk doodelijk voor hen had moeten zijn. Het werkt dan integendeel, evenals T>ij den mensch, die arsenicum als geneesmiddel gebruikt, eerder versterkend. Dr. O. F. He d en b u r g nu, van het Mellon-Instituut te Pittsburg, vermoedt, dat, bij grootere arsenicumdoses,1 de giftige werking dan uitblijft, wanneer-de substantie niet fijn genoeg verdeeld is en dus ook grootere, niet resorbeerbare, partikels bevat. Om nu een gelijkmatige en zekere uitwerking te verkrijgen, wreef dr. Hl het arsenicum zoo fijn mogelijk, doch bereikte nog niet het gewenschte resultaat. Daarop voegde hij aan het water, waarin hij het arsenicum fijnwreef, een of ander organisch colloïd, arabische gom of lijm, toe. Toen kon hij het gif naar verkiezing zoo fijn krijgen als hij wilde, en verkreeg zoodoende een colloi'dale oplossing. In dezen vorm werkt het buitengewoon snel en zeker, óók in kleine doses. Een hoeveelheid arsenicum, die in gewonen vorm een rat binnen 24 uur doodde, deed dit in 30 minuten, wanneer ze in colloïdalen vorm gegeven werd. Proeven op groote schaal, daarmede in het vrije veld genomen, gaven eveneens zéér gunstige resultaten. (N. Rtt. Crt.) De kina-cultuur in Indonesië. Een weerlegging vaneen Fransche agitatie. De, Parijsche correspondent van de N. Rtt. Crt. schrijft d.d. 11 Januari: Onlangs is van de best ingelichte Nederlamdsche zijde inde Intransigeant een weerlegging opgenomen van dein dit blad gevoerde actie, volgens welke planters in Indonesië de productie van kinine beperken, ten einde de prijzen hoog te houden. Twee dingen moeten hierbij worden onderscheiden. Onze Oost beschikt vrijwel over het monopolie van die productie, maar bij de bereiding van de kinine neemt ons land maar een ondergeschikte plaats in. Over 1926 hebben op een miljoen kilo kininesulfaat maar ongeveer drie vijfden voor het verbruik gediend. Men kan niet ontkennen, dat de verkoopsprijzen op het oogenblik betrekkelijk hoog zijn, ongeveer 35 gld. per kilo tegen 25 in 1914, maar 65 in 1922. Java heeft pas kort het eigenlijke monopolie bij de voortbrenging van den kinabast. Tot 1882 was het Zuid-Ameriikia en daarna Ceylon, waar een dergelijke overproductie tot stand kwam, dat de velden voor den aanplant van thee werden ingericht.

109