pen. Onjuist zou het zijn, om allen, die zich schuldig maken aan den verkoop van geneesmiddelen, zonder daartoe de bevoegdheid te bezitten, onkundig of gewetenloos te noemen, onjuist ook, om het laatste nimmer van toepassing te achten op hen, die wel de bevoegdheid bezitten. Te vaak hebben we ons helaas genoodzaakt gezien, om het verwaarloozen van hun naasten plicht door apothekers

op afstand en dergelijken aan de kaak te De zeer verdedigbare stelling, die voor het verkrijgen vaneen goed inzicht in deze zaak naar voren gebracht moet worden, is: „De verkoop van geneesmddelen kan, in het belang der volkgezondheid en volksveiligheid, niet worden vrijgelaten.” De gevolgen van het vrijlaten van den verkoop zijn inden laatsten tijd meer door de drogisten dan door de apothekers naar voren gebracht; we hebben enkele mededeelingen hierover in het Weekblad overgenomen; ze zeggen meer dan het langste betoog. Daarnaast doet zich nog een ander verschijnsel voor. De onderzoekingen, die in mijn laboratorium worden verricht voor het Rijksinstituut voor Pharmacotherapeutisch Onderzoek, hebben herhaaldelijk betrekking op alles behalve onschuldige middelen, die moeten dienen, om zwangerschap te voorkomen of wel abortus op te wekken. De prijzen, die den armen slachtoffers der practijken van altijd onbevoegde geneesmiddelverkoopers voor dergelijke middelen worden afgezet, grenzen aan het ongelooflijke, maar dit valt weg bij de schade, die geleden wordt aan lichaam en ziel door het gebruik van dergelijke „geneesmiddelen”. Op het oogenblik wordt de verkoop van geneesmiddelen uitsluitend geregeld door de Wet, regelende de uitoefening der Artsenijbereidkunst; hierbij wordt het recht, om geneesmiddelen te verkoopen, afgezien van lijst C, uitsluitend toegekend aan apothekers en daarmee gelijkgestelden. Ook de meest orthodoxe onder ons zal de uitsluiting van alle niet-apothekcrs van den verkoop van alle stoffen, die ook als geneesmiddel toegepast worden, niet in bescherming nemen, maar het willekeurig verleenen van de bevoegdheid, om geneesmiddelen te verkoopen en het strafbaar of niet strafbaar stellen van den verkoop door onbevoegden afhankelijk te stellen van advocaten-handigheid of minder juiste voorlichting van den rechter, schept hier een anarchie, die voor zoo ernstig een zaak niet ineen geordenden staat toelaatbaar is. Er is herhaaldelijk naar een oplossing van deze questie gezocht; een aantal ontwerpen eener nieuwe wet op den verkoop van geneesmiddelen zijn gepubliceerd, door belanghebbenden gewogen en te licht bevonden, zoodat na 1865 niet één het tot een behandeling inde Kamers heeft gebracht. Het schijnt wellicht eenigszins verwaand, maar nog steeds meen ik, dat de grondslagen voor een herziening der Wet, regelende de uitoefening der Artsenijbereidkunst, zooals Mr. Salm en ik die hebben gepubliceerd, aan de anarchie op dit gebied een einde zou kunnen maken. Dten belangstellende zijn deze grondslagen voldoende bekend; ik behoef er thans niet op terug te komen. We meenen echter, dat, zooals de zaak nu staat, de eenige taak van den rechter is, om, binnen de grenzen, die de deskundige Inspecteurs zich zelf ge-

1469