dag geveld worden en dan was het hout een voortreffelijk middel tegen allerlei zenuwlijden. Personen, die aan trillen en beven der ledematen leden, konden niet beter doen dan een berkenbezem mee naar bed nemen. Dit laatste is waarschijnlijk terug te brengen tot de signaturenleer, waarbij het door de minste luchtbeweging heen en weer trillende blad als aanwijzing gold voor de kwaal, waartoe de plant dienstig was. Weer een geheel andere wijze, een zgn. sympathische behandelingswijze, werd gevolgd bij allerlei verwondingen en gebreken. Men boorde een berkestam aan en dronk het uitstroomende sap, waarna het gat met een uit berkenhout gesneden stop gesloten werd. Groeide deze aan, dan genas ook de wond of het gebrek. Eender oudste Germaansche geneeskruiden was ongetw'jfeld de Kamille. De bloem was gewijd aan den zonnegod Buidelen als geneesmiddel was het kruid eender meest beroemde zgn. moederkruiden. Dit leeft nog na inden volksnaam uit enkele streken van ons land, waar de Kamille óf enkel Moederkruid óf Kamillemoederkruid genoemd wordt en ook de Latijnsche naam staat met hetzelfde in verband, want bij alle aandoeningen van de vrouwelijke geslachtsorganen, speciaal menstruatiestoornissen, werd de Kamille als het meest aangewezen middel beschouwd. En het is merkwaardig, dat, hoewel de officieele geneeskunde dit gebruik reeds lang heeft verlaten, het toch inde volksgeneeskunde nog voortleeft, zoodat, vooral in Duitschland, tal van geheimmiddelen voor die kwalen Kamille als eender hoofdbestanddeelen bevatten. Een ander niet minder oud en geacht geneesmiddel was de Bijvoet, die echter geheel als zoodanig verlaten is. Vooral tegen den tijd, dat de dag het langst was, dat is Sint Jansdag, meende men. dat de geneeskrachtige werking het grootst was en bovendien moest de wortel dan voor zonsopgang ingezameld worden en zelfs vindt men ineen tegen het eind der 14de eeuw dooreen Fransch arts geschreven boek over geneesmiddelen, dat Artemisia vulgaris voor zonsopgang met de linkerhand uit den grond getrokken moet worden; werd het dan om de lendenen gegord, dan was dit eender beste middelen tegen lendepijnen. Evenals de Kamille, werd het als moederkruid gebruikt, terwijl er nog een zeer verbreide legende mee verbonden is. Als men op St. Jan ’s middags klokslag 12 uur onder een Bijvoetplant graaft, dan vindt men onder den wortel een brandend stuk kool, doch zoodra de klok uitgeslagen is, is het verdwenen. Vindt men het echter en neemt men het stilzwijgend weg, dan helpt die

1202