den inzenders zoo weinig mogelijk bezwaren inden weg te leggen. Er zijn echter in deze grenzen. Voor zoover onze ervaring gaat, is het aantal bezwaren tegen een al te gemakkelijke opname van stukken grooter dan het aantal bezwaren tegen het weigeren van stukken. Zij, die bezwaren indienden tegen een al te gemakkelijke opname van stukken, voerden als grond voor hunne bezwaren aan, dat de plaats, ingenomen door soms weinig beteekenende en al te uitvoerige beschouwingen, voor beter werk gebruikt zou kunnen worden. De bezwaren tegen niet-opname van stukken waren meest een terugslag op de voor de niet-opname gegeven motieven. Deze laatste betroffen veelal de weinig gemotiveerde uitvoerigheid van sommige auteurs, die met een overvloed van woorden zeer onbeteekenende denkbeelden omkleedden. Werd dit den auteur inde meest verschoonende termen onder de oogen gebracht, dan volgde bij een gedeelte een gewijzigd stuk, dat dan werd opgenomen; bij een ander gedeelte echter bleek de auteursgevoeligheid in die mate getroffen, dat ineen boos briefje werd meegedeeld, dat men van verdere opname afzag. Een •andere reden voor de weigeriUg is soms geweest, dat de dooiden auteur gebruikte taal een vertaling in het Nederlandsch noodzakelijk maakte, inden regel echter werd hierbij van de zijde der Redactie alle medewerking verleend, die soms gewaardeerd, soms echter niet gewaardeerd werd. Zeer zelden is het voorgekomen, dat dc inhoud van het gezondene aanleiding was, om het stuk te weigeren. Het is zelfs voorgekomen, dat een stuk met een zeer feilen aanval op de redactie voor plaatsing werd aangenomen en de auteur zelf, die gerekend had op een weigering, telegrafisch zijn stuk terug vroeg. Een: enkele maal is een stuk geweigerd, omdat de auteur van de hem telkens op de meest loyale wijze verleende gastvrijheid in het Orgaan der Maatschappij misbruik maakte, om, ter verdediging van eigen zeer laakbare handelingen, de apothekers in het algemeen en de leden der Maatschappij in het bijzonder, dingen te verwijten, waaraan hij zich zelf schuldig maakte. Ten slotte is een geregeld voorkomende reden voor het weigeren vaneen stuk, dat de auteur ineen ingezonden stuk onderwerpen gaat bespreken, die aan de orde gesteld zijn op een algcmeene vergadering. Indien men dergelijke stukken zou opnemen, dan zou men de discussie op de algemeene vergadering naar het Orgaan gaan verplaatsen en zou de kans_ groot zijn, dat aan de gedrukte uitingen grooter waarde werd gehecht dan

596