Over het vergiftig beginsel inden Rhns toxicodendron; door Maisch. Volgens Maisch is dit beginsel geen aicaloïd , zoo als Khi 11 e 1 vermeent, maar een zuur dat bij acidum toxicodendricum noemt. Om dit af te zonderen laat men de genoemde bladeren met water en 6"/0 kalk digeréren, perst uit, maakt bet vocht met zwavelzuur zuur en destilleert. Het destillaat bevat een weinig acidum formicum, maar het wordt door acetas plumbicus overvloedig gepraecipiteerd. De schrijver heeft dit vluchtig zuur niet geanalyseerd; hij zegt dat bet zeer bijtend is , want een droppel op de band gebracht, werkt zeer caustiek er op. (Journal de Pharm. et de Chimie, en Bulletin de la Société de Pharmacie de Bruxelles, Sept. 1866.) Over de oplosbaarheid van het iodetum pluaibicum in water en over de oplosbaarheid van dit zout inde oplossing van iodetum kalicum; door Jeannel. Men bescbouwdt algemeen bet iodetum plumbicum als oplosbaar in iodetum kalicum, eveneens als dit bet iodetum hydrargyricum is. Deze dwaling blijft daarom bestaan, omdat de oplossing van potasch het iodetum plumbicum ontleedt onder vorming van iodetum kalicum en oxydum plumbicnm, en omdat dit oxyd zelf oplosbaar is inde oplossing van potasch , en wei zoodanig , dat indieu men eene oplossing van lood met een overvloed van alcaliscbe iodetum kalicum behandelt, er geen praeeipitaat ontstaat. De proeven door den schrijver genomen om lood in bet vercinsel op te sporen, gaven hem aanleiding om te erkennen: 1, dat het iodetum plumbicum minder oplosbaar is bij de gewone temperatuur dan inde leerboeken vermeld wordt; 8, dat bet iodetum plumbicum onoplosbaar is inde zelfs zeer verdunde oplossing van iodetum kalicum.

374