1833 reeds door Lassaigne in het Journal de médicale bekend gemaakt, beproefde de schrijver eene vol* doende verklaring te geven van het verdwijnen en het terug' beeren van de blauwe kleur inde oplossing van iodetum amyli, welke herhaalde malen verwarmd en bekoeld was geworden.

Men weet datColin en Gaultier de Claubry het eerst dit opmerkelijk verschijnsel hebben waargenomen. Ma gnesLahens nam aan, in vereeniging met La ssai gn e, d»t de ontkleuring van de oplossing van iodetum amyli, dat aan de warmte was blootgesteld , voortsproot uiteen bijzonderen moleculairen toestand, waardoor de lichtende stralen doet de moleculen van het iodetum amyli kunnen gaan, zonder het vocht te kleuren, en dat het wederkeeren van de kleur moest worden toegeschreven aan het ophouden van dezen bijzonderen molèculairen toestand, onder den invloed der afkoeling; de schrijver voegde er aan toe, dat de verdwijning en het terugkéeren van de blauwe kleur onafgebroken konden Hworden te voorschijn geroepen, wanneer aan de eène zijde het iodium niet voor een gedeelte inde lucht verspreid, en niet gedeeltelijk in acidum hydriodicum veranderd werd en Aan de andere zijde het amylum niet eerst in dextrin en vervolgens in glucose overging. In 1861 maakten Personne en Baudrimont ieder afzonderlijk in het Journal de pharnade et de chimie eene not# bekend, over de ontkleuring van het iodetum amyli door de warmte. Deze schrijvers waren het echter op verre na niet: eens omtrent dit onderwerp en kwamen tot geheel tegenovergestelde eonclusiën. In 1866 verscheen de nota van Personne in het februari nommer van genoemd journal en oogste groéten lof ,jn van Pa y en, en deze scheikundige verklaarde , dat de Inhoud daarvan een belangrijke bevestiging was van de feiten en de theorie welke hij zelf had ontwikkeld in zijne memorie over het amylum, die hij in 1843 in het Journal des savant* étrangers bad bekend gemaakt. De nota van Personne levert echter naar het oordeel

226