niing vloeibaar en kristalliseert, wanneer het aan zich zelf is overgelaten; wanneer men dan afgiet en destilleert, om het opgeloste zuringzuur af te zonderen , zoo bekomt men mierenzuur van bijna 100 pCt., dat bij voldoende temperatuursvermindering gekristalliseerd mierenzuur levert. De schrijver nam bij zijne onderzoekingen de volgende verschijnselen waar: a) Onder al de mierenzure zouten levert alleen het koperzout, bij ontleding door verhitting, mierenzuur van bepaalden concentratiegraad, namelijk van 83 pCt. b) Door behandeling van mierenzure zouten met zwavelzuur gelukte het hem, met inachtneming van alle denkbare voorzorgen slechts zelden, mierenzuur van 70 pCt. te bekomen en dan nog altijd in betrekkelijk geringe hoeveelheid. Even weinig geluk had hij met de dubbel-mierenzure zouten. Nog is eene gemakkelijke bereiding van zuiver kooloxydgas door middel van mierenzuur en zwavelzuur het resultaat van zijn arbeid. (Gompies rendus en Hager’s pharm. Centralhalle 1866, No. 7.) Over de aantooning van druivensuiker door middel van picrinzuur. C. D. Bra u n te Wiesbaden heeft gevonden , dat eene alcalische oplossing van druivensuiker op soortgelijke wijze, onder donkerbloedroode kleuring, de vloeistof in picraminzuur omzet, als zulks door ijzeroxydulzouten en meerdere andere reducerend werkende agentia geschiedt. Wanneer men eene met potasch- en sodaloog, baryt- of kalkwater of koolzure soda vermengde oplossing van druivensuiker verwarmt , zoo bekomt men (in niet zeer geconcentreerde op' lossingen) eene citroengeel gekleurde vloeistof, die hare kleur bij indroppeling van oplossing van picrinzuur en bij verwarming tot koken toe in eene diep bloedroode kleur verandert. Waarschijnlijk wordt ook hierbij de druivensuiker

108