de aanwezigheid der beide splifcsing-producten aantoonen, doch deze zelfstandigheden slechts moeijelijk zuiver daarstellen kan.

3. De alkalische aarden, zoo als kalk, baryt, verhouden zich zeer eigenaardig tegenover chlorophyl. Wanneer men door aluinaarde gezuiverde chlorophyl een genoegzaam langen tijd met barythydraat kookt, zoo wordt de phylloxanthin dat een neutraal, in water onoplosbaar ligehaam is, tevens met een onoplosbaar barytzout gepraecipiteerd. Dit laatste bevat een tweede ligehaam, dat de schrijver voorloopig phyllocyaninzuur noemt. De chlorophyl verhoudt zich hiernaar als een vet, de neutrale phylloxanthin stemt overeen met glycerin en het phyllocyaninzuur is als een blaauwgroen gekleurd vetzuur te beschouwen. Nadat de splitsing volbragt is werd de massa met alkohol behandeld; hierin lost de phylloxanthin op en zondert zich uit de oplossing na zijne verdamping weder af. Men verkrijgt uit de phyllocyaninzure baryt door ontleding met zwavelzuur he phyllocyaninzuur. De phylloxanthin is neutraal, onoplosbaar in water, oplosbaar in alkohol en aether, kristalliseert nu eens in gele blaadjes, dan weder in roodachtige prismen, welke op ’t uiterlijke overeenkomst bezitten met bichromas kalicus. Zij bezit eene groote kleurkracht, maar de kleur onderscheidt zich geheel van de kleur der meeste bloemen ; zij wordt namelijk door sterk zwavelzuur prachtig blaauw, terwijl de kleur der gele bloemen onder gelijke omstandigheden in rood overgaat. Het phyllocyaninzuur is onoplosbaar in water, oplosbaar in alkohol en aether en bevat in deze laatste vloeistoffen een olijfgroen, in teruggekaatst licht bronsroode of violette kleur. Al zijne zouten zijn bruin of groen, maarde zouten der alkaliën zijn in water oplosbaar. Het zuur lost in zwavelzuur of zoutzuur naar zijne sterkte op met groene, roodachtige, violette of schoonblaauwe kleur; dooreen overvloed van water wordt het phyllocyaninzuur weder afgescheiden. Het bestaan vaneen uit chlorophyl af te zonderen zuur,

368