de Arabieren gebruikten ze ook inwendig tegen melaatschheid en uitwendig tegen zweren.

In 1848 werden Mackinson, Anderson, Corbun en G-ordon , Engelsche geneesheeren in Indië, opmerkzaam op de werkzaamheid der Kamala tegen den lintworm. Zij werd in 1851 als verwstof in Engeland bekend door de Londensehe tentoonstelling en haar invoer als drakenbloed beproefd, en later in 1853 door Hanbury pharmocognostisch beschreven en bekend. Eigenschappen der iodoform; door dr. J. Righin. De iodoform is uiteen chemisch oogpunt beschouwd aan de chloroform gelijk; het is een iodformyl. Men bereidt het door iodium, alcohol, carbonas natricus en water op elkander te laten werken. Het zondert zich af in lichtgele schubben, welke zich laten fijnwrijven en zacht zijn; de smaak is eenigzins zamentrekkend en de reuk flaauw knoflookaohtig. De iodoform verdampt wel weinig inde lucht, maar doet dit zelfs bij lage temperatuur en vervlugtigt zich bij hoogere temperatuur. Bij 120° wordt de damp in koolstof, chlorwaterstofzuur en iodium ontleed. Zij is in water weinig, in alcohol en aether gemakkelijk oplosbaar. Bij langzaam voortgezet inwendig gebruik van de iodoform wordt eene vermeerderde afzondering der lever, longen en voornamelijk van de speekselklieren en nieren bespeurd. Men nam geene vermagering waar, maar integendeel eene geringe vermeerdering van vetvorming. De tong en de slokdarm worden niet door iodoform aangetast; de borstklieren worden niet gevoelig en pijnlijk even als bij het gebruik van iodkalium en iodium. De iodoform kan zonder gevaar in groote doses tot 2 grammen daags gegeven worden, maar na zeer groote giften zag Mai t r e sporen van iodismus. Bij de lagere diersoorten werkt iodoform slechts in zeer groote giften vergiftig. Bij inwendig gebruik verbindt zich do iodoform deels met pro-

287