geduurd heeft, zoo vertoont zich de zilveren buis aan ('L’ oppervlakte sterk zwart gekleurd en daarenboven nog 111 eené laag watervrij zwavelzuur overdekt, welke zeer soe' vochtigheid uit de lucht tot zich trekt en in eene van chlotbarium een duidelijk praecipitaat veroorzaakt. zwaveligzuur is alzoo gedissoeieert of onvolkomen ontleed 111 zwavel, dat zich op het zilver heeft afgezet en in zuurstof» dat met het overvloedige zwaveligzuur zwavelzuur vormt' Tot nog toe heeft men het zwaveligzuur altijd gehoudm' niet door warmte ontleed te kunnen worden.

Het zwaveligzuur wordt door de elektrieke vonken vïi!l den toestel van Ruhmkorff ontleed in zwavel en zwa zuur, hetgeen men gemakkelijk op de volgende wijze k*15 aantoonen. Men vult 2 kleine gegradueerde eudiornetcl's met zuiver zwaveligzuur; inden eenen doet men droppels eener oplossing van chlorbarium en eene verzadigd waterige oplossing van zwaveligzuur, en inde andere zuurhjdraat. Door beide de buizen laat men eenige dageP lang een stroom elektrieke vonken gaan en neemt ten waar, dat het kwik, dat tot afsluiting van den euck°J meter dient, tot aan de platinadraden gestegen is, dat " zeggen, dat het gas volkomen verdwenen is. Er zond zich eene aanzienlijke hoeveelheid zwavel af en het water'-1» zwavelzuur lost of inde oplossing van chlorbarium op 0,1 geeft een praecipitaat, of verbindt zich met het draat tot Nordhauser. Door de eerste dezer proeven laten zich de producten del ontleding bepalen; de tweede bewijst, dat de waterdampoll die door de chlorbariumoplossing inden toestel komelli geen wezenlijke rol bij de ontleding spelen. Wanneer me,_! de proef zoodanig neemt, dat het watervrije zwavelzuur geabsorbeerd wordt, zoo is de ontleding niet volkomen- Zij houdt op, als de spanning des anhydrids eene zekeI hoogte bereikt had. De proef toont intusschen aan, dat t't’ dissociatie-spanning bij de temperatuur, welke door den do°l' gang der elektrieke vonken verkregen wordt, aanzienlijk lS Wanneer men 2 vol. zwaveligzuur en 1 vol. zuurstof °fe'

263