zich te vergissen naar de twee en dertigste plank, alwaar

zich de zeventiende lade bevindt die het uiterst kleine fleschje bevat. Voorzien van dezen schat, plaatst zich de bediende voor de weegschalen , opent voorzigtig de kurkenlade, zoekt er de geschiktste uit, past haar op de hals van het fleschje en wendt het in alle rigtingen tegen het licht, ten einde zich ten volle van zijne reinheid te overtuigen. Deze operatie is een meesterstuk van gratie en handigheid. Wanneer dit gedaan en de stop er voorzigtig weder is afgenomen, laat de bediende, met verdubbelde behendigheid eenige globuli vallen ineen ivoren lepel. Indien de geneesheer een poeder heeft voorgeschreven, wordt dit met eene onuitsprekelijke zorgvuldigheid afgewogen. Is het eene vloeistof, zoo zal zich de leerling nimmer vergissen en gij zult de verlangde droppels ontvangen, nimmer meer, nimmer minder. Ik zou onder andere merkwaardige zaken om te aanschouwen nog gewag moeten maken van de homoeopatische manier om de zilveren en glazen balancen en schalen, of de wit marmeren, kristallen en zelfs onys-mortieren te hanteren; de onnavolgbare wijze te beschrijven waarop het gesmolten lak op de kurk valt en het zegel wordt opgedrukt, en eindelijk de manier waarop het etiquet opgeplakt en het fleschje wordt afgeveegd. Doch ik heb er genoeg van gezegd, naar ik vermeen, om bij iederen lezer, verlekkerd op de fijne produkten dier moderne industrie, de lust op te wekken om een bezoek te brengen aan deze winkels van het vergulde charlatanisme van onzen armen tijd. Ik geen ken veld meer geschikt tot overpeinzing. „Mijnheer, ga zitten als ’t u belieft.” Gij neemt alsdan een fluweelen stoel. Wanneer het mysterie volbragt is, betaalt gij de minste prijs, doch in ieder geval 1 fr. 50 e. en alles is gedaan. Gaat er dus heen en gelukkiger dan de zieken, zult gij noch uw tijd, noch uw geld beklagen.” (Journal de Pharm. d'Anven, Jvrü, p. 168.)

190