in staat eene geschikte en goedkoope wijze voor de bereiding van het indium bekend te maken.

Het Freiberger zink bevat volgens zijne onderzoeking, be* halve geringe hoeveelheden lood, ijzer, arsenik en cadmium) 0,0448 pCt. indium. Wanneer men voor de afzondering, de methode door o0 ontdekkers gevolgd, door middel van ammoniak bezigt, da*1 bekomt men het geheele indiuingehalte zonder eenig verliet daar het indiumoxyd volkomen onoplosbaar is in ammoniak-Doch de daartoe benoodigde hoeveelheid ammoniak is bui' tengewoon groot en daardoor de methode kostbaar. Even volkomen maar met weinig kosten kan men het Freiberger zink bekomen, wanneer men daartoe den vol' genden weg inslaat : 1. Men lost het vooraf gegranuleerde zink in verdund zwavel- of zoutzuur op, zorg dragende dat een klein ge' deelte van het metaal onopgelost blijft. Hierna wordt alles tot koken toe verhit en dit koken zoo lang onderhouden’, tot er niet de minste gasontwikke* ling bij wordt waargenomen. Op deze wijze bekomt men een metaalachtig, zwamm'r praecipitaat, dat hoofdzakelijk uit lood bestaat en daarenbo' ven arsenik, ijzer en lood, benevens al het indium dat & het zink vervat was, wanneer men namelijk zorg gedragoo heeft om steeds een weinig onopgelost zink te behouden- De methode ter bekomen van het indium schijnt d0 meest praktische te zijn voor de behandeling van het mo' tallisch zink; heeft men echter indiumbevatténds oplossiO' gen, of een produkt, zoo als bijvoorbeeld het chlorzink i zoo kan men even goed eender beide volgende methode® gebruiken. 2. Afzondering door acetas mtricus. Deze wijze berust °P de neiging van het indiumoxyd, om basische zouten te vof' men, eene eigenschap die het met het ijzeroxyd deelt. Men voegt bij de indiumbevattende oplossing een weiu’g zwavelzuur , veronzijdigt met carbonas natricus zoo ver, d*d er na omroering nog eene flaauwe troebeling blijft, voegl

98