De mandarijnen hebben het toezigt op deze inzameling i welke zes maanden van het jaar duurt.

Men verzamelt inde provincie Yun-nam de vruchten van een’ boom van de familie der Leguminosae Tchang-lco-tse (boom met lange vruchten) genoemd. De peulen bevatten eene pulpeuse massa, overeenkomende met de Cassia van onze apotheken. De Tou-lin, een groote knolwortel, neemt eene gedistin* geerde plaats in onder de geneeskrachtige planten van China en wordt aldaar zeer duur verkocht. Men moet deze plant niet verwarren met de radix china, welke wortel Tou-fou-Un genoemd wordt en waarvan men veel gebruik maakt. Men gebruikt eveneens in al de provinciën de wortels van eene soort van Consolida major, welke men Ti-koang noemt- Men gebruikt voor de behandeling van zieken een groot aantal minerale zelfstandigheden, zoo als zwavel, oprement, cinnabar , kwik , ealaminta , ijzeroxyden , krijt, salpeter azijnzuur koperoxyd , aluin , salammoniac , borax enz. Ook gebruikt men als braakmiddel eene antimoniumverbinding > welke volgens D ebe au x niet de vitrum antimonii van onze apotheken is. Deze verschillende produkten worden toegediend in deD vorm van poeder en komen voor inde bereiding van pillen en zamengestelde poeders. De geneeskrachtige zelfstandigheden worden in het alge' meen inde zon gedroogd. De rhabarber vereischt bijzondere zorgen. Men snijdt ze in schijven van 3 a 4 centimeters» nadat ze zorgvuldig gezuiverd zijn , waarna men ze op stee* nen tafels, waaronder men een groot vuur ontsteekt, la3*' droogen. De wortels worden gedurig omgekeerd, maarte& einde de uitdrooging volkomen te maken, rijgen de Chinezen deze stukken aan draden en stellen ze aan de zon bloot. De specerijachtige planten worden daarentegen inde vrij 6 lucht buiten de zonnestralen gedroogd. Debeaux zag te Tien-Tsin en Shang-Hai goed ingerigte droogplaatsen voor bet droogen van geneeskrachtige planten. De geneeshecren gebruiken in China bijna altijd dezelfde

356