Aantooning van cantharidin,

Men digereert volgens Tichborne het te onderzoeken ligehaam gedurende 24 uren onder gedurig schudden met chloroform, zondert deze af en verdampt ze bij zachte warmte op een horlogieglas. Men neemt vervolgens het terugblijvende op met een lapje linnen dat met een droppel olie gedrenkt is en legt dit lapje gedurende 2 a 3 uren op den bovenarm. Wanneer cantharidin aanwezig is , zoo bespeurt men na verloop van dezen tijd eene meerder of minder sterke roode kleuring op die plaats. Op deze wijze zou nog Mo grein cantharidin kunnen aangetoond worden. (Archiv der Pharmacie Bd. CXIX 11.1 en 2.) Carapa Touloucouna. Tegenwoordig wordt in vele ITansche journalen een reeds vele jaren bekend artikel op de gewone kwakzalverachtige manier als eene nieuwe uitvinding en onder de volgende bewoordingen aangeprezen. Iluïle naturelle amere de Carapa toU‘ loucouna contre toutes les maladies de la peau et du cuir cheveh en Vin de Carapa touloucouna tonique fortijiant dans la chlorose, 1 anemie et toutes les cackexies etc. Deze olie wordt geperst uit de Carapa-zaden; de wijn wordt bereid met den bast eener Carapa. De Carapa-soorten (1) (I) Men vindt bij Guibourt. (Hist nat. des drogues simples 181)0 4 cd. tom 3, pag. 538) het volgende over de Carapasoorten: »De bast va» Carapa van Guyana fam. Meliaceae, is volgens beschrijving van Pét r o i en Robin et (Journ. de Pharm. VII. p. 351) 5 millimeters dik, bedek* met eene grijze en ruwe opperhuid, inwendig donker roodbruin en bitter van smaak. De breuk is glad en vertoont concentrische lagen welker kleur afwisselend licht en donkerder zijn; de inwendige oppervlakte >3 minder donker van kleur dan de massa van den bast en vertoont onder, scheidene lagen van vezels. Volgens de scheikundige onderzoeking door genoemde geleerden zonde bast een bitter en koortsdrijvend alcaloïd bevatten , welks constatering belangrijk zon zijn.

330