eene blaauw witte vlam tot arsenigzuur en de genoemde zwarte zelfstandigheid.

Het arsenikhydruur oxydeert zich met rookend salpeterzuur onder ontwikkeling van licht tot arsenig- en arsenikzuur en met salpeterzuur van 1,2 sp. gew. reeds inde koude rustig, eveneens chloriumwater, onderchlorigzuur en zijne alcalizouten. In kokend water ontstaat na langen tijd eene geringe oxydatie, terwijl arsenigzuur opgelost wordt. In chlorium-, bromium-, en iodiumgas wordt het arsenikhydruur onder verschijnselen van vuur ontleed. De vaste arsenikwaterstof schijnt schadelijke werking op het dierlijk organismus uitte oefenen , tenminsten werd opgemerkt, dat de met lucht inde neus geraakte fijne deeltjes eene ontsteking van het slijmvlies en opzwelling van het onderste gedeelte van den neus veroorzaakten. {Po ff ff. Annalen, CXVIII. S. 615.) Bepaling der plantaardige alcaloïden, zoowel in zuiveren staat, als in pharmaceutische bereidingen, door F. May er. Mayer heeft de aandacht gevestigd op het gebruik van iodomercuras kalicus (ïodetum kalico-hydrargyricus) voor de bepaling der plantaardige alcaloïden. Dit reactief, dat door Win c k 1e r in 1830 het eerst tot dit doel is aangeduid (Buchner’s Hepert. t. XXXV , p. 47) en in 1846 op nieuw door A. de Plant a-B eic h ena u is aanbevolen (Das Verhollen der Alcaloïden gegen Jteagentien), bestaat in eene oplossing van 13,546 grammen kwiksublimaat in 49,0 iodetum kalicum per liter vocht, daarstellende eene normale oplossing a y,0, Yau deze oplossing behoeft men eene cubieke centimeter pm de navolgende hoeveelheden alcaloïden te praecipiteren.

376