Op deze wijze was het den schrijver niet mogelijk de minst13 verandering waar te nemen aan het phosphorzuur en de3 niet te min was de hoeveelheid ozon, welke in het heglll en aan het einde der proef bepaald werd zeer aanzienlijk’ in eene der proeven zou men minstens 18 milligram®611 water hebben moeten verkrijgen, wanneer het ozon v°°r formule H03 bezat. Werd de toestel met de sulphas cuprl' cus door een’ Yoltameter vervangen, waarin de gassen z0° goed mogelijk door behulp vaneen poreusen wand afgez°B' derd waren , dan zag men daarentegen, na verloop van w61’ nige oogenblikken het phosphorzuur vloeibaar worden.

De schrijver heeft deze proef gecontroleerd door de b**1® met phosphorzuur te vervangen door eene eenvoudige glazeS buis, welke op eene plaats door middel eener gaslamp vel" hit werd, ten einde het ozon te vernietigen. Aan deze bu>s was eene U vormig gebogen buis verbonden, waarin puimsteen met zwavelzuur' doortrokken bevond, enwwee vooraf afgewogen was , doch daaraan werd geene veranderd in gewigt waargenomen. De analyse alzoo van het ga3’ gedaan in het begin en aan het einde der proef toonde > dat men volgens de hypothese van Baumert 15 a 20 ligrammen water had moeten verzamelen. Deze resultaten schijnen de waarheid van de tegenff31* ping van Marignac aan te toonen, en te bewijzen het electrolytisch ozon geen oxyde van hydrogenium is. (L’lmiüut 1863, No. 1525.) Methode van Vincent Riatti ter bereidt van aluminium, Biatti gaat uit van het cyanetum aluminico-ferrid1111’ hetwelk hij bereid door bijna kokende oplossingen van 2 aluin in drie maal zijn gewigt water, en 3 aeq. geel loogzout in viermaal zijn gewigt water op elkander te latel' inwerken. Onder deze omstandigheden werken de be^e zouten, die in verdunde oplossing en bij de gewone

242