PHARMACEUTISCH WEEKBLAD YOOR NEDERLAND. ONDER REDACTIE VAN R. i. OPWIIRDA, Apotheker te Nijmegen.

Dit Blad wordt eiken Zaterdag uitgegeven bij den Boekhan-; Alle stukken, welke men in dit Blad wenscht opgenomen te delaar D. B. CENTEN te Amsterdam. Prijs per Jaargang,!? zien, gelieve men franco in te zenden aan den Redacteur franco per post,/4.50. : te Nijmegen, vödr Woensdag. Prijs der Advertentiën: van 1 tot 6 regels f I.—-, elke regel meer 15 ets., en 10 ets. voor een N°. van het Blad. Brieven franco.

ZONDAG 8 Augustus 18G9.

M°. 15.

©e Jaargang’.

Mededeelingen. Ingezonden stukken. DE OORSPRONG DER BLAUWZÜURIIOUDENDE BITTERAMANDELOLIE IN DE FOLIA LAUROCERASI. Volgens Wiggers moet de oorsprong der blauwzuurhoudende bitteramandelolie inde folia laurocerasi op de navolgende wijze verklaard worden. Inde bladen van Prumis laurocerasus ontstaat, evenals in alle andere dee-1 len dezer plant, zoowel amygdaline als emulsine. Beide worden dan door de waterhoudende sappen opgelost, maar reeds gedurende de vegetatie werkt de emulsine op de ■ amygdaline en zet haar zoodanig om (misschien uitgezonderd eenige hoogst geringe overblijfsels) dat reeds wezenlijk gevormde blauwzuurhoudende bitteramandelolie eenvoudig met het water daaruit afgedistilleerd wordt. Bij het drogen der bladen verdampt deze olie geheel met het water, dat tijdens den groei aanwezig was (Vegetationswasser). Inde zaadkernen der Amygdalëen, voornamelijk inde bittere amandelen, heeft wegens het rijke gehalte aan vette olie de omzetting der amygdaline gedurende de vegetatie niet plaats. Laurierkersbladen behoeven dus niet vóór de distillatie gemacereerd te worden, bittere amandelen wel. Bevat de aqua laurocerasi betrekkelijk meer bitteramandelolie of, zooals meestal, betrekkelijk meer blauwzuur, dan met gelijke atomen overeenstemt, dan is deze of gene gedurende de vegetatie reeds verder ontleed. Hager meent te kunnen vaststellen, dat de folia laurocerasi, die in natte jaren zijn gegroeid, meer blauwzuur, die daarentegen, welke in zuidelijke streken in droge jaren zijn gekweekt, meer bitteramandelolie en minder blauwzuur bevatten en leveren. Bij de distillatie van aqua laurocerasi in koperen distilleerketels wordt door Hager aanbevolen op elke 100 grammen bladen 1 gramme zwavelzuur of 4 grammen phosphorzuur te voegen. Het doel hiervan kan, volgens Wiggers, alleen zijn, blauwzuur, dat door aangezet koperoxyde gebonden wordt, weder vrij te maken. DE PHARMACIE IN MEXICO EN IN DE VEREENIGDE STATEN VAN KOORD-AMERIKA. De verwachting onzer lezers zal zeker overtroffen worden door de gunstige getuigenis, die een Oostenrijksch apotheker over den toestand der pharmacie in Mexico aflegt. De pharmacie staat aldaar op vrij wat hooger trap dan inde Vereenigde Staten, Niet elk mag eene apotheek openen, maar men moet alvorens bij de préfectuur de bewijzen van volbrachte studiën, als buitenlander een diploma, overleggen en tevens aantoonen, dat men de noo-

| dige middelen voor den aanleg' eener apotheek bezit en ; ter goeder naam en faam staan. Er is geen overvloed van openbare apotheken, en deze zijn op gelijke wijze als jde Europesche ingericht met Latijnsohe opschriften op flesschen en potten. In alle hoofsteden der departementen bestaan goede pharmaceutische inrichtingen en aan de Universiteiten van Mexico en Quadalajana worden I de pharmaceuten aan strenge examens onderworpen. Te Mexico bevindt zich verder een scheikundig laboratorium , dat de aanstaande apothekers bezoeken moeten. De recepten zijn meestal in het Latijn geschreven , het gereedmaken geschiedt even als in Europa; de praeparaten worden uit Frankrijk getrokken, dewijl in het land zelf geen scheikundige fabrieken bestaan. Wegens de hooge transportkosten, die daaraan verbonden zijn, wordt in' de goed ingerichte laboratoriën der apothekers veel gewerkt, waartoe de wetenschappelijke vorming der apothekers bijdraagt. Er bestaat ook eene Pharmacopoea Mexicana , die echter te veel onnoodigs en te veel minder noodzakelijks bevat. Patentmiddelen worden in Mexico weinig geannonceerd en er wordt weinig kwakzalverij gedreven. Duitsche apothekers zijn door het geheele land zeer in aanzien en in alle groote steden en inde meeste steden aan de kust hebben zij zich een aanzienlijk vermogen verworven. Het salaris der adsistenten bedraagt maandelijks 135 tot 300 gulden externe, in enkele plaatsen zooals Pueblo, Mexico enz. echter minder, , Er heerscht onder de apothekers de meeste eensgezind! heid en de behandeling der adsistenten is voortreffelijk. Dat men ook inde Vereenigde Staten het hoognoodige eener regeling der pharmacie begint in te zien, blijkt uit de navolgende Act to regulate preparation of medical prescriptions in the City of New-York , aldaar korts ingevoerd. § 1. Tot het gereedmaken vaneen geneeskundig voorschrift in eene apotheek is niemand gerechtigd, die niet twee jaren in eene apotheek geleerd heeft of een graad bij een medicinaal of pharmaceutisch collegie heeft verworven, tenzij het gereedmaken onder het bijzonder opzicht ■ vaneen bevoegd persoon geschiedt. Geen gevestigde . apotheker mag andere als met bovenstaande qualificaties i voorziene personen tot het gereedmaken van geneesmiddelen toelaten. i § 3. Overtredingen van dit gebod worden met eene t geldboete tot 100 dollars of met eene gevangenis tot 3 6 maanden gestraft. Heeft echter de overtreding den i I dood vaneen mensch ten gevolge, dan kan eene geld– boete van 1000—5000 dollars cn gevangenisstraf van