was, dat verder de huidlitteekens noch in vorm noch in uitbreiding op de ons zoo bekende framboesia-litteekens gelijken. *) En daarom voel ik veel meer voor de hieronder te bespreken meening van Leys en Ziemann.

Alvorens hiertoe over te gaan, dien ik thans een oogenblik aandacht te vragen voor een aandoening, die wellicht verwantschap heeft met de onze n.1. Leishmaniose.

In de laatste jaren is het gebleken, dat naast huidulceratie zooals bij de Oriental sore of Orientbeule (Leishmania furunculosa) ook slijmvlies-aandoeningen door deze parasiet verwekt kunnen worden, en zoo komt het, dat wij hier twee ziekten moeten bespreken, die in hare uitingen soms veel op de ons thans bezig houdende gelijken.

Vooral worden wij hiertoe gedrongen sinds aangetoond is, dat de Leishmania ook in onze kolonies niet ontbreekt, getuige de observatie van Elders op Sumatra's Oostkust (15).

De ziekten, die ik op het oog heb, zijn Buba s. Bouba Brasilia na en de Espundia van Peru.

De Buba is een naam voor een ziekte voornamelijk in Brazilië en Venezuela voorkomende, en blijkt evenals de „Gangosa" een verzamelnaam te zijn, waaronder de inboorlingen allerlei ziekteprocessen aanduiden, die wel in hoofdzaak afhankelijk zijn van de framboesia. **)

Rivas (17) zegt in zijn dissertatie dan ook, dat hij in 6 gevallen van Buba de spirochaeta pertenuis (Castellani) vond en deze houdt voor de specifieke ziektekiem.

Niet lang daarna komt er een mededeeling van Breda (18), die bij vele uit Brazilië teruggekeerde Italiaansche emigranten een eigenaardig ziektebeeld waarnam en als Bouba beschreef. De daarbij optredende eigenaardige

*) Ook Schüffner, wien ik mijne fotografieën kon toonen, sprak zich uit tegen het aannemen van framboesia in dergelijke gevallen, waarvan hij er zelf één waarnam.

**) Dat deze naam voor framboesia ook in onze kolonies gebruikelijk is, vindt men in het stuk van NEEB over de Boba-ziekte (framboesia tropica) in de Oeleasers (16).

38