dit alles ook toe te passen bij de bereiding der hypertonische zoutoplossing. De moeite werd ruimschoots beloond, daar van het zestal, dat met de speciaal bereide oplossing werd ingespoten, niemand koude rillingen en koorts kreeg, terwijl integendeel allen, die werden behandeld met de gewone gesteriliseerde soluties, de onaangename verschijnselen vertoonden.

Door gebrek aan materiaal en verandering van werkzaamheden heb ik het bij dit zestal moeten laten.

De inspuitingen geschiedden volgens de methode, door Leonard Rogers beschreven in: „Cholera and its treatment (Oxford medical publications)."

Steunende op de lijke ervaring van Rogers, die een warm voorstander is der intraveneuse inspuiting met een hypertonische zoutsolutie, nam ik zijne behandeling der choleralijders tot voorbeeld en hield mij zooveel mogelijk stipt aan zijne voorschriften. „Zooveel mogelijk", want om alles te kunnen opvolgen, zou ik veel meer verplegingspersoneel noodig gehad hebben, terwijl, mijns inziens, aan sommige eischen van Rogers niet is te voldoen. Rogers behandeling berustte op de volgende beginselen (blz. 169). 1°. „Whenever collapse occurs (blood-pressure below 70 „mm.), replace the lost fluid and salts by a hypertonic „saline intravenous injection of sufficiënt amount to „raise the blood-pressure to norinal, if possible, so as „to ensure a rapid excretion of the toxins through the „kidneys.

2°. „Freely administer by the mouth oxidizing agents to „destroy the toxins whicli are being formed in the gastro„intestinal tract.

3°. „Carefully watch and control the temperature during the

„reaction stage.

4°. „Continue to observe the blood-pressure after reaction, „and use all available means to maintain it at a point „which will ensure a free excretion of urine.