tijden van het jaar voor, dat deze diertjes het ons erg lastig maakten. Dit bivak is gelegen aan den hoogen oever van de rivier en kwamen zij zeker uit de rivier te voorschijn.

Wat hunne levenswijze betreft zoo heb ik daar weinig van kunnen opteekenen. Te Moeara Tambesi werden de diertjes gevangen door iemand, die zich als de zon scheen op het op de rivier gelegen vlot begaf en daar een bloot lichaamsdeel vertoonde. Dadelijk vielen de insecten aan en men had ze slechts te verzamelen, door een reageerbuisje boven het diertje te plaatsen. Door leering wijs geworden, liet degene die steeds dieren verzamelde, spoedig na, om zich te laten steken en wachtte, tot dat een inlander ging baden, op wiens lichaam hij dan zijne voorraad opdeed. Aldaar werden alleen C. stimulans gevonden. Het spreekt van zelf, op deze wijze alleen vrouwtjes.

De levende Meroetoes in een reageerbuisje of in een stopflesch bewaard, waren alle na 24 uur dood. Eerst vlogen ze rond, zetten zich al spoedig tegen den wand van het vat; nam men dan het buisje op, dan waren ze door die beweging weder ontwaakt en zetten zich na eenigen tijd weder neder, maar den volgenden morgen waren ze gestorven.

Toen werd wat water in de reageerbuis of stopflesch gedaan, doch ook dit hielp niet. Wel werd opgemerkt, dat als het water het diertje had aangeraakt zoodat de vleugels nat waren geworden, het niet meer van zijn plaats ging en aldaar stierf. Ook kwam het ivooit tot eieren leggen, hetgeen bij muskieten zoo dikwerf geschiedt. Toen werd geprobeerd, om de flesch niet te sluiten maar over den mond van de flesch een stukje dubbel gaas te spannen. Dubbel gaas werd genomen, omdat de insecten door enkel heen konden kruipen. Maar ook dit hielp niet en den volgenden morgen werden ze steeds dood op den bodem van het vat gevonden of op het water drijvende.

Een tweede wijze om de dieren te verzamelen is om des avonds als de' lamp aangestoken is, de dieren op te