van de rijst zijn de pathogene microörganismen, die er in waren, gedood. De beri-beri zou dan veroorzaakt moeten worden door een toxine, dat tegen verhitten op 100°C bestand is. Het gelukte echter niet uit rijst, die aanleiding tot eene beri-beri-epidemie gegeven had, eenig toxin af te scheiden.

Schrijvers gaan daarna over tot hunne dierproeven. Nadat het gebleken was, dat anthropoïde apen niet zeer geschikt waren voor hunne proefnemingen, omdat zij allen aan dysenterie dood gingen, kwamen zij op kippen. Behalve een aantal proeven, die slechts bevestigingen zijn van vroeger hier en in Nederland genomene, waarbij echter S. zeer demonstratief de onafgewerkte, afgewerkte en parboiled rijst uit dezelfde partij gabba laat maken, brengen zij een groot aantal nieuwe waarnemingen.

Een chemisch onderzoek naar het phosphorgehalte van de verschillende rijstmonsters bracht hen aanvankelijk op het idee, dat het phosphorgehalte beslissend zou zijn voor het uitbreken van polyneuritis, zooals uit hunne mededeelingen op het congres in Manilla volgt. Latere onderzoekingen brachten hen tot het besluit, dat het grootste deel der in de rijst voorhanden P-verbindingen voor het ontstaan der polyneuritis onverschillig is, maar dat het P205 gehalte een goede maatstaf voor den graad van afwerking is, indien tenminste niet met phosphorzoutenoplossende middelen is uitgetrokken. Dat komt echter bij de handelsrijst niet voor.

Ik wil hier eenige der voornaamste resultaten vermelden.

Wordt parboiled rijst met alcohol geëxtraheerd, dan doet het residu bij kippen polyneuritis ontstaan. Voegt men het in vacuo uitgedampte extract aan afgewerkte rijst toe, zoo worden de daarmede gevoede kippen niet ziek.

Hieruit blijkt niets van een vergif in de witte rijst, maar wel dat in de parboiled rice een bestanddeel is, dat met alcohol kan worden uitgetrokken en welks aanwezigheid polyneuritis voorkomt.