de lijders klagen over jeuk en indien het hoornvlies mede aangetast wordt, over lichtschuwheid. Niet, dat in den winter de woekeringen zouden verdwijnen, verre van dien, maar de lijders hebben dan geen klachten.
Het was Saemisch, die den zeer oneigenaardigen naam van voorjaarscatarrh uitvond. Oneigenaardig, omdat er geen catarrh bestaat en omdat de ziekte in den winter even goed bestaat.
Mijns bedenkens zou verrucosis conjunctivae tarsi, wratachtige woekeringen van het kraakbeenbindvlies, wel zoo juist zijn.
De trachoomlijders kwamen meestal van buiten af.
Niet dat het trachoom op 2000 voet hoogte niet voorkomt, zooals wel eens beweerd is door sommige oogartsen, maar de allerhevigste gevallen met binnenwaartskeering van alle vier oogleden komen steeds uit Midden Java of de kuststreken.
Omtrent de behandeling valt weinig op te merken. Is er veel slijmafscheiding dan wordt protargol 10 a 20% gebiuikt. Is dit niet het geval, dan wordt veelal de Arltsche cupro-citrolzalf toegepast, of de oogleden afgewreven met sublimaat 1%0.
Bij entropion wordt uitsluitend de Snellensche operatie gedaan, met enkele kleine wijzigingen. De snede moet minstens vijf millimeter van den rand gemaakt worden. Huid wordt nooit weggenomen, wel daarentegen een flinke strook spier.
Ligt de tarsus nu bloot, dan wordt deze geheel weggepeld of een flinke wig er uitgesneden. Wordt het bindvlies soms doorgesneden, dan levert dit geen gevaar op, beter is echter van niet. De bovenrand van het restantje tarsus wordt nu gehecht met den ooglidrand. Gewoonlijk worden drie hechtingen aangelegd. Deze hechtingen worden
49