den duim en van den pink van de linker hand, evenals van de mm. interossei. De nn. ulnares zijn verdikt. Steeds hevige pijnen in linker hand en benedenarm. Leprabacillen vond ik niet. Het leproom boven het rechter ooglid en de erupties op het lichaam en op de onderste extremiteiten waren dus geheel verdwenen.

Van 4 Mei tot 6 Juli ontving hij 9 injecties nastine B,. De pijnen waren toen zoo ondragelijk, dat daarmede opgehouden werd en salicylas natricus en pijnstillende middelen werden gegeven. Een tweede kuur werd gedaan van 13 October 1908 tot 24 Februari 1909 met '18 inspuitingen van nastine B0. Ook nu waren de lievige pijnen reden, dat weer een pauze gehouden moest worden. De laatste kuur duurde van 4 Mei 1909 tot 21 Januari 1910. Hoewel de pijnen in de laatste tijden misschien wel iets geringer zijn geworden, maken zij hem nog steeds het leven tot een last. Daarbij bestaat aanhoudend een gevoel van gloeiing op de plek om het rechter oor. De vroeger voorhanden vlekken zijn lichter van kleur geworden. De sensibiliteitsstoornissen zijn dezelfde gebleven, behalve, dat thans op de voetruggen warm en koud niet meer wordt onderscheiden. Ook zijn de nn. peronei verdikt. Wij zien dus ook hier: van genezing of zelfs van merkbare verbetering geen sprake. Het ergst zijn wel de zenuwpijnen voor den patiënt, omdat zij hem het leven ondragelijk maken, voor ons, omdat zij het bewijs zijn, dat het proces nog steeds actief is. Vraagt men mij nu naar de reden, waarom mijn voorganger sprak van een schitterend resultaat, terwijl ik daarvan niets waarnam, dan is m. i. de verklaring daarvoor de volgende. Vele gevallen van lepra beginnen met erytheinateuse, licht verheven vlekken, waarvan in het begin niet is uit te maken, wat daaruit worden zal en die meestal niet constant zijn, maar dan eens overgaan in lepromen, in andere gevallen veranderen in pigment- of achromische vlekken of ook dikwijls geheel verdwijnen kunnen. Dat laatste vooral, wanneer zich een