zuivere, giftvrije creoline in te geven. Een half uur, een kwartier later zijn ze misschien reeds zoo verergerd, dat levensbehoud niet meer mogelijk is, ook al worden de eigenlijke chölera-verschijnselen nog door creoline bedwongen. En dus is 't ons aller plicht, de w aa r d e van dat machtige middel zoo ernstig en eerlijk mogelijk te onderzoeken en hoog te houden en niet maar lichtvaardig te ontkennen. Wie dat doet, wordt medeplichtig aan 't levensverlies van velen, die, ontmoedigd door 't lezen van 't in de dagbladen overgenomen vonnis, den tijd, voordat de doktei komen kan, ongebruikt voorbij laten gaan en, a 1 s de dokter eindelijk verschijnt, niet meer gered kunnen worden.

Ik hoop, dat het mij gelukken zal door deze en nog andere betoogingen mijn jongen .tegenstander te overtuigen, dat hij geen recht had de onbewezen stelling te verkondigen, dat, wanneer een cholera-epidemie eenige maanden geduurd heeft, de virulentie der bacillen zóó verminderd is, dat geen lijder meer sterft, of met andere woorden, maar overeenkomstig zijn bewering, dat geen der lijders, die onder creoline-behandeling genezen, door die creoline genezen zou zijn, maar alleen omdat het verzwakte virus hen niet meer dooden kon! Of met nog andere woorden, dat al die lijders dus ook zonder creoline (of eenig ander geneesmiddel) in leven gebleven zouden zijn, en men dus, als een epidemie eenigen tijd geduurd heeft, onbezorgd kan voortleven en zich om geen cholera meer behoeft te bekommeren!

De ervaring leert èn in Batavia èn in Semarang en Soerabaja, treurig genoeg, 't tegendeel!

Maar nu vraag i k weer, waarom dan toch in dezen zelfden tijd nog zoovele anderen aan cholera sterven, die geen creoline innamen, of ook nog anderen, die dat wèl innamen en inhielden en niettemin stierven?

Dat dit gebeurt, heb ik nooit ontkend, maar herhaaldelijk toegelicht. Iedere ernstige aanval van cholera, die