toestemming niet worden verplaatst. De Javanen, Madoereezen en Soendaneezen willen en kunnen alleen in een landstreek dienst doen, waar hun moedertaal gesproken wordt. Particulier gevestigde vroedvrouwen zullen hun veilig en rustig bestaan niet opgeven, om zonder noodzaak naar een vreemde landstreek te verhuizen. Het zal dus hierop neerkomen, dat, bij invoering van het stelsel van Buuren, Kediri van het door hem voorgestelde aantal vroedvrouwen zal worden voorzien, en dat alle andere residenties zullen moeten lijden onder de vrijgevigheid tegenover Kediri.

Maar zelfs al ware eene reglementeering der doekoens uitvoerbaar, en al wilde men over de, in het protest genoemde bezwaren heenstappen, dan nog bestaan er ernstige bedenkingen tegen de voorgestelde regeling.

Wij beschikken hier op Java slechts over één geneesheer op 4 a 5 honderdduizend zielen. De heer van Buuren komt weliswaar tot een gunstiger verhoudingscijfer, maar zijn berekening deugt niet; hij deelt waarschijnlijk het aantal op Java praktiseerende Europeesche en Inlandsche geneeskundigen op het aantal inwoners, maar vergeet, dat talrijke op de groote plaatsen praktiseerende geneeskundigen daarbij buiten beschouwing moeten blijven. Nu kan zulk een medicus in de binnenlanden van Java bij zijne vele andere dienstbezigheden en zijn particuliere praktijk onmogelijk als consulteerend geneesheer van een 60 a 70 tal doekoens optreden.

De, op de districtshoofdplaatsen gevestigde Inlandsche vroedvrouwen zullen dus de bevoegde verloskundigen in het stelsel van Buuren worden. Zij zullen geen tijd kunnen vinden om bij normale bevallingen te assisteeren, maar uitsluitend fungeeren als verloskundige operateurs, terwijl de medicus in dat stelsel de rol van verloskundige autoriteit zal vervullen en deze alleen in zeer buitengewone gevallen geraadpleegd zal worden.