gerangschikt worden. En, zóóveel Europeesche geneesheeren aan te stellen, kan en mag van het Gouvernement niet worden geëischt.

„ De Commissie heeft zich dus moeten bepalen tot het aanwijzen van den weg, waarop naar hare meening, zij het ook in een nog verre toekomst, nl, wanneer de bevolking het nut onzer maatregelen heeft ingezien, dat resultaat zal kunnen worden bereikt.

Voor dat doel wil zij op alle plaatsen, waar geneeskundigen gevestigd zijn, de bevolking in de gelegenheid stellen, zich van de superioriteit onzer verloskundige hulp te overtuigen en slechts geleidelijk, wanneer de S. t. o. v. i. a. meer Inlandsche artsen aflevert, tot uitbreiding van het aantal standplaatsen van Inlandsche geneeskundigen en Inlandsche vroedvrouwen doen overgaan.

Dr. van Buuren doet het voorkomen, alsof de Commissie vooringenomen zou zijn tegen de Inlandsche vroedvrouwen.

Dat is niet juist. De Commissie zegt wel, dat die vrouwen het vertrouwen niet verdienen, dat haar door den Staat en het publiek wordt geschonken, maar dit slaat alleen op hunne kwaliteit als helpsters bij buitengewone verloskundige gevallen, niet op hunne waarde als vroedvrouw sensu strictiori. Haar taak in Indië is tot dusverre meeromvattend dan die van hare Nederlandsche collega's; zij doet hier gewoonlijk allerlei verloskundige werkzaamheden, die in Europa uitsluitend door medici worden verricht, z. a. tangextracties, keeringen, uithalingen van placentae enz. en wordt zelden bij normale verlossingen geroepen.

Daar de Commissie niet overtuigd is van het nut eener Inlandsche vroedvrouw, die niet onder het onmiddellijk toezicht staat van een Europeeschen of Inlandschen geneeskundige, beschouwt zij de toelagen aan die zelfstandig geplaatste Inlandsche vroedvrouwen besteed, als weggeworpen geld.

En waar de Commissie het als een harer dringende