Januari bij mijn patiënt de milt gepuncteerd met eene kleine wijziging van het door Leishman gegeven voorschrift dezer operatie. Daar nl. juist de kapselscheur vermeden moet worden, is het wenschelijk de naald geheel vrij de respiratorische bewegingen van het orgaan te doen volgen. Dit nu is niet al te best mogelijk, wanneer men de aspiratiespuit (waarvoor ik eene gewone LüHR'sche subcutaaninjectiespuit bezigde) op de naald geplaatst heeft, om hiermede te aspireeren. Onwillekeurig wordt de naald aan haar uiteinde, waarop de spuit sluit, te veel gefixeerd; men riskeert nu het feit, dat bij de respiratie-bewegingen der milt in de kapsel eenè te groote opening gemaakt wordt. Daarom ben ik dan ook als volgt te werk gegaan.

Ie tempo. Onder chloor-aethyl-huid-anaesthesie wordt de punctie-naald, terwijl de patiënt den adem inhoudt, snel door den buikwand heen ingestoken. Daarna laat ik, om bij de aspiratie zelve niet tè veel gehaast te worden, doordat de patiënt wil ademen, hem eerst rustig eenmaal respireeren en dan opnieuw den adem inhouden. Van deze tweede adempauze maak ik dan gebruik, om over te gaan tot het,

2e tempo, nl. de aspiratie. Na het geaspireerde snel op een objectdrager te hebben ontledigd, wordt in ditzelfde tempo de naald verwijderd en de kleine steekwond met hechtpleister of jodoform-collodion gesloten. Daarna laat ik den patiënt nog geruimen tijd te bed liggen met een ijskap op de gepuncteerde plaats.

Zooals reeds hierboven opgemerkt, heeft men de meeste kans op positief resultaat, wanneer men bij de punctie zoo gelukkig geweest is, niet in een bloedvat terecht te komen en dus geen zuiver bloed, maar vooral miltsap heeft kunnen aspireeren.

Het geluk diende mij in zooverre, dat ik een bloederig sereus vocht (geen zuiver bloed) te voorschijn kon brengen. Zooals gezegd, werd dit op een object-glas snel ontledigd