tiebelen patiënt door die uiterst eenvoudige vragen volkomen onwetendheid wordt gesuggereerd, zooals men ook in hypnose iemand kan suggereeren, dat hij niet tot 10 kan tellen enz. Anderen spreken van een „pathologisch verzerrte Simulation", en meenen, dat door den schemertoestand neiging tot simulatie optreedt, die weer door die bewustzijnsstoonis eigenaardig wordt gekleurd. Het verschijnsel treedt ook bij andere psychosen op, zoo bij de dementia praecox. Hier wordt het echter veroorzaakt door negativismus, een toestand, waarin iedere wilsimpuls onmiddellijk door een sterkeren van tegengestelde richting wordt uitgewischt en vervangen. Bij ware simulatie vindt men het ook wel: dan te voorschijn geroepen door de overdrijving, waaraan simulanten, die meenen, dat ze nooit een goed antwoord mogen geven, zich schuldig maken; en het is wel interessant te weten, dat wanneer men, met het verzoek nu eens heel gek te doen, aan gezonden dergelijke eenvoudige vragen stelt, men steeds soortgelijke antwoorden krijgt. De naast het „vorbeireden" aanwezige andere symptomen van dezen hysterischen schemertoestand of van een andere psychose bewaren ons echter voor een verkeerde interpretatie.
Velen der in het gesticht te Buitenzorg opgenomenen lijden aan dementia praecox. Ik kan deze bewering niet met bewijzende cijfers staven, maar het komt mij voor, dat deze ziekte hier veelvuldiger is dan elders. Ik bedoel hier met dementia praecox het ziektebeeld, zooals het onder dien naam door KRaPELiN in de 7de druk van zijn „Psychiatrie" is beschreven, waaronder hij verschillende ziektebeelden, in vroegere uitgaven van zijn boek nog als afzonderlijke psychosen beschreven, als de hebephrenie, de katatonie en de dementia paranoides heeft samengebracht.
Ik zeg dit expresselijk, omdat men goed doet, in de psychiatrie bij het noemen van een naam van een ziekte, altijd erbij te vermelden, aan wiens nomenclatuur men zich houdt. Het is wel jammer, dat dat noodig is en het pleit zeker