Wij zien hieruit, dat er in alle zeven gevallen groote overeenkomst in de verschijnselen bestaat. Met een enkel woord uitgedrukt zijn al deze waarnemingen typische gevallen van polyneuritis: wij vinden motiliteitsstoornissen der onderste ledematen, electrische ontaardingsreactie, spieratrophie, verdwenen kniereflex, lichte sensibiliteitsstoornissen, normale functie van blaas, rectum en zintuigen; bij de meeste patienten bestonden bovendien paresen aan de bovenste ledematen, bij twee stembandparese.

Van verdere bijzonderheden valt op te merken, dat bij twee in den aanvang oedeem had bestaan, doch dat gedurende de observatie slechts bij één licht praetibiaal oedeem werd aangetroffen. Hartverschijnselen treden niet op den voorgrond. Slechts bij één vinden wij een matige dilatatie naaar rechts; bij drie was de auscultatie geheel normaal, bij drie waren er afwijkingen aan den len toon; bij twee was de tweede pulmonaaltoon versterkt.

Bij allen sluit zich de neuritis onmiddellijk aan een malaria-aanval aan, die bij zes van de zeven zeker e.en recidief was. Vijfmaal berustte de malaria-aanval op infectie mettropica, tweemaal met tertiana. De duur der infectie loopt sterk uiteen; zij wisselt van 20 dagen tot ruim een half jaar.

Er blijkt in het verloop niet veel van een directen invloed van latere recidieven op de neuritis. Van de 4 patienten, bij wie recidieven werden waargenomen, wordt toch bij drie alle invloed ontkend; slechts bij één werd over hevige pijn in de beenen geklaagd, doch ook hier had het koorts-

recidief geen invloed op de paralysen.

Merkwaardig is de verhouding van de milt. Hij was in 4 gevallen zeker niet vergroot, in de drie andere weinig. Dit is vreemd, vooral omdat er twee oude tertiana-infecties bij zijn. Of hieraan een bijzondere beteekenis voor de verklaring dezer gevallen moet worden toegekend, waag ik niet te beslissen.

Van bijzondere stoornis van het geheugen, een verschijnsel waarop Manson de aandacht vestigt, en dat zou voorkomen