Dat de calculus uit phosphaten geformeerd was, is duidelijk, gelet op de grijswitte kleur en de broosheid.

En nu de verkeerde diagnose, waartoe mij dit geval

heeft gebracht.

Bij de anamnese werden geen klachten vernomen over

urine-bezwaren; geen enkele aanwijzing werd gegevenvan

den kant van patiente, die een vermoeden op blaaslijden

zou kunnen opwekken.

De eenige klacht was het darmlijden: de veelvuldige en telkens pijnlijke, dunne en met slijm en bloed gemengde ontlasting, en ten slotte de groote prolaps, welke bovenal de ongerustheid van de moeder scheen gaande te maken.

Nu is zekerlijk blaassteen een der vele aetiologische momenten voor 't optreden van een prolapsus recti; maar hier, waar de hevige tenesmi zonder aarzelen toegeschreven konden worden aan de dysenterie, is het zekerlijk geen gedwongen voorstelling geweest, de prolaps als gevolg van

de dysenterie aan te nemen.

Wel was het mij onduidelijk, hoe het mogelijk was, dat het patientje twee jaren lang aan persingen zou geleden hebben, zonder dat er dunne ontlasting of bloed en slijm werden geloosd, terwijl pas gedurende het laatste jaar de afwijkingen in de faeces zouden zijn opgetreden. Maar ik hechtte hieraan niet veel waarde, wegens de onbetrouwbaarheid der anamnese bij Inlanders. En het vinden van de entamoeba histolytica versterkte mij in deze opvatting.

Thans echter is alles helder ats glas; de steen was dus de primaire oorzaak van alle klachten; de tenesmi waren er het gevolg van en daardoor ook de prolapsus recti, terwijl de dysenterie zich in den loop van het laatste lijdensjaar als complicatie is komen aanmelden.

Tapa' Toean, November 1908.