om de administratie zoo eenvoudig mogelijk te maken; al naar den leeftijd werd aan de kinderen dagelijks een passend aantal voorgeschreven.

Wat nu de verdere regeling betreft, zoo werd door mij het volgende voorgesteld:

In de bovenstad, waar de toestand niet erg was, kon m. i. worden volstaan met het oprichten van een aantal chininedepöts, waar pastilles en poeders met gebruiksaanwijzing op aanvraag gratis zouden worden verstrekt. Er zou dan op iedere aanvraag voor drie dagen medicijn worden meegegeven; kwam de zieke zelf, dan zou de eerste dosis aan het depot zelf worden toegediend.

Voor de oude stad werd dit echter absoluut onvoldoende geacht. Ik schreef daarom hierover het volgende: „In de „benedenstad is de sterfte schrikbarend hoog, vier maal zoo „groot als boven, en op vele plaatsen is de gezondheidstoestand der bevolking er bepaald treurig. Daar zijn dan „ook meer radicale maatregelen strikt noodig, in de eerste „plaats het te werk stellen van voldoend en geschikt medisch „personeel voor toezicht en behandeling. Het is mij niet onbekend, dat in deze richting reeds een proef is genomen, „die als totaal mislukt is te beschouwen. Er is nl. ruim „een jaar geleden een Inlandsch arts belast geweest met „het houden van polikliniek in de benedenstad, die volledig „fiasco heeft gemaakt. Dit oogenschijnlijk vreemde feit is „zeer gemakkelijk te verklaren: de Inlandsche arts, die ermee „belast was, deugde absoluut niet voor die taak. Ik ken „den man persoonlijk, hij is een leerling van mij, en ik „twijfel er niet aan, of iedereen, die hem kan beoordeelen, „zal er juist zoo over denken (Hij is niet meer in 's Lands „dienst).

„Een polikliniek is trouwens niet de wijze, waarop naar „mijne meening in een malariahaard het meeste nut van „geneeskundige hulp zal worden getrokken. De lijders, die „die hulp het meest behoeven, zijn in het algemeen niet in