gevoelen andere woorden na te spreken, dan die welke zij begrepen, nam ik Maleische woorden als: boekoe, loetoet, goentoer, toeroen enz. voor de baszone, woorden als sakit, sekat, sapi, tinta, mas, ada enz: voor de discantzone. Er werd gefluisterd met reservelucht, en de woorden werden goed geaccentueerd gesproken, hoewel in tegenspraak met de gewone manier, waarop Maleisch wordt gesproken.

Hierop werden in de donkere kamer de uitwendige gehoorgang en het trommelvlies bekeken. Het heeft verder in de bedoeling gelegen, met stemvorken en Galtonfluit quantitatief 't gehoor en boven- en benedengrens van het toongehoor te bepalen. Hierbij bleek ik echter het intellect van den gewonen Inlander overschat te hebben. Het gelukte hun niet, lang genoeg hunne aandacht er bij te bepalen, zoodat ik deze bepalingen alleen bij de leerlingen der school tot opleiding van Inlandsche artsen heb Verricht, waarzulks natuurlijk zeer goed doenlijk was. Deze laatsten werden onderzocht in een lokaal der school gelegen naast dat der anatomie.

Ten slotte werden èn in de achtergalerij van het laboratorium èn in het schoollokaal controle-waarnemingen verricht met collegae van de cursus en mijzelf, waarbij bleek, dat de afstanden in beide localiteiten maar weinig uiteenliepen.

De aldus verkregen uitkomsten volgen hieronder als gemiddelden uit zeer weinig schommelende waarden.

Afstand in M., waarop de woorden gehoord werden.

Proefpersonen. Baszone. Discantzöne.

Soldaten. 2 6

Patiënten. 1,75 5,50

Dwangarbeiders. 2,25 6,25 Leerlingen school

inl. artsen. 2 6

Controlepersonen. 1,50 5,50

23