verschil van meening tusschen de doktoren in Deli, of men de Residentie Sumatra's Oostkust moet beschouwen als eene streek, waar de cholera inheemsch is, of als een land, dat telkens van buitenaf wordt geinfecteerd en zich zelf na korteren of langeren tijd weder reinigt.

Deze zelfde vraag is dunkt mij, voor den geheelen Archipel van groot belang en het zou mij niet verbazen, indien bleek, dat de cholera hier in N. 1. geen vaste woonplaats had.

De vraag is klinisch niet op te lossen; acute diarrhee van anderen oorsprong is vaak niet van cholera te onderscheiden en lichtere gevallen zijn zonder bacteriologisch onderzoek niet met zekerheid als cholera te herkennen.

Om tot eene oplossing te geraken, moeten dus de faeces van alle verdachte gevallen bacteriologisch worden onderzocht. Desnoods zou in gevallen, waarbij de ontlasting niet kan worden opgezonden, het bloedserum van een patiënt voor de diagnose door middel van de agglutinatiereactie kunnen dienen.

Het Pathologisch Laboratorium heeft moeite gedaan, zooveel mogelijk gegevens aangaande de cholera te verzamelen en heeft de medici opgewekt om van ieder verdacht geval faeces ter onderzoek op te zenden. Om dit te vergemakkelijken werden wattepropjes, die op een „lidi" bevestigd en in een reageerbuisje ingesloten werden, gesteriliseerd ter beschikking gesteld. Bij het gebruik wordt de watteprop, die het reageerbuisje afsluit, geopend, het met watten voorziene stokje wordt uit het buisje genomen, de watten worden met faeces gedrenkt of in den anus gebracht, en weder in het reageerbuisje teruggebracht, dat dan weder met watten en met paraffine of lak wordt afgesloten. Is men bang, dat gedurende een lang vervoer de cholera-bacillen door uitdrogen zullen afsterven, dan kan men een weinig gekookte melk in het buisje gieten. Het gelukte mij op deze wijze de diagnose te stellen, ook al had het vervoer langer dan driemaal 24 uur geduurd.