Semarang een kritiek te leveren op het boek van Mevrouw Kloppenburg. Het boek is nl. zoo beneden alle kritiek, dat de goede naam van de afdeeling gevaar zou loopen door een wetenschappelijke bespreking van dit werk te leveren. Hij verzocht dus ook namens den heer Damsté om van die taak ontheven te worden; in plaats daarvan zullen door één of beide heeren in het „Bulletin van den „bond der Geneesheeren" eenige opmerkingen over dit boek gemaakt worden en zal zooveel mogelijk gezorgd worden, dat de dagbladen deze kritische opmerkingen kunnen overnemen.
Vergadering van 2 September 1907.
De heer Terburgh houdt een voordracht over malariabestrijding.
Spreker begint met de noodzakelijkheid aan te toonen om tot overeenstemming te geraken omtrent malariabehandeling van die gevallen, waarbij öf geen medicus geconsulteerd kan worden, öf wel de zieken meenen zichzelf te kunnen behandelen, hetgeen voor malaria een onder de leeken algemeen verbreide meening is.
Zonder twijfel wordt er door leeken veel met chinine geknoeid en in vele gevallen te veel, in andere te weinig gebruikt.
Daarom zal het goed zijn juiste denkbeelden dienaangaande onder het publiek te verspreiden; daarvoor is juist overeenstemming tusschen de medici gewenscht om tegenspraak te voorkomen.
De malariabehandeling moet bij de Europeesche en de Inlandsche bevolking een geheel verschillende zijn ten gevolge van de verschillende levensomstandigheden dezer groepen.
Bij de Europeanen en ook bij de Inlanders, die in een of ander ziekengesticht verpleegd worden, moet de diagnose mikroskopisch gesteld worden.