Wek kleine roorle poortje doorging ! moer in h *aUg ,eek het Wil, of ze geen vredig uur ze, w t naar Wa» kon krijgen. Maar toen ontdekte zeggen I°ftUen was- Er zijn menschen, die durven afgeloon» ■ 86 Bckoone kunst verwaarloosd is inde toekomsfK ,aren- Ze vergeten dan toch de honderden verspreid n'Wers- die dagelijks, over het heele land koorenveelvervig „Er was eens ” doen Ie(1 ' tellen w»°1'?erwBzer ontdekt op zijn tijd, wat verhet tuin H- 18 en Wil ontdekte het ook. Wanneer den wii diU llaar klas aangroeide als het loeien van zachties vdaU Stec" Wil op haar troon en begon heel «kluutt * in. zichzelf, te praten. Binnen de Wil zelfV)er-( kct stil om haar heen. ledereen luisterde. “aar Zmee, naar de stilte rond haar en dan het8r eigen verhalen, het een al fantastischer te scheMDder' Ze vond kek soms zelf jammer om uit fantasje n‘ Maar het. was niet voldoende, dat de moest lrn haar leerlingen ontwikkeld werd : Er eerd Worden. De klas moest vooruit. Bij het hsscna ""U Van l‘aar verhaal sprong Wil van haar 6,1 zei’ als terloops : „Morgenochtend inde Tveest »Sa * door. tenminste, als jullie stil bent ge- §oln • ' Werd h l!'"dp dat- lleel dikwijls hielp het niet. Het een dat Wil geen orde had in haar klas. In Wijnfi alas n°g wel! Bij zulke kleine jongens ! hij Masters waarschuwde haar loyaal, toen Vo°rj jjg, erk van ging maken”. Hij stelde haar nog Wil kl ontB,a? te nemen. Dat was tenminste eervoi. ze niet y'!'de haar lippen op elkaar. Neen, dat deed liaar w w°n thuis het verwijt niet hooren, dat ze "'achtte ? den steek had gelaten. Zenuwachtig Inde Ze °P de komst van derinspectie. lager 0 “leeste rayons is er een inspecteur voor het valljo- maar in Wil’s plaatswas het toeren nrat" insP*ctrice. Wil had al eens over haar lioojongfin zc moest een geweldigen hekel hebben aan l°rigeii Sf!“°lcn. Ineen van de achterbuurten had een rahfij een* een klomp van de bovenste verdieping latei, uT l&ngs haar heen op de tegels van de hal dacht wtteren- -Natuurlijk werkt alles mij tegen,” Wil verbitterd.

Eindelijk kwam de dame. Het was zes weken na de kerstvacantie en Wil voelde in haar overspannen gestel het naderen van het voorjaar. Toen ze na een noodzakelijke korte afwezigheid terugkwam in haar klas, was ’t daar opmerkelijk stil. Op den eenigen stoel van het lokaal zat de inspectrice. Geen twijfel mogelijk dat zij het was. Zoo recht, zoo plechtig, met zulk een overvloed van bont en zulk een groote Jeeren tasch kon alleen een inspectrice ineen leslokaal neerzitten. Wil werd zoo nerveus, dat ze vergat te groeten en haar afwezigheid uit de klas te verklaren. „Wim van Dongen, deel de taalboekjes uit,” beval ze. . Er ging een vinger omhoog. Och, hoe klein leek dat vingertje in tegenwoordigheid van al dat bont en van de welwillende oogen daar op den stoel! En wat zacht en lief klonk het stemmetje, dat fleemde : „Juffrouw, u zou het verhaal verder vertellen.” De inspectrice glimlachte naar den kleinen bedelaar. Hij zag er nog zoo echt kinderlijk uit met zijn ronde toetje en de rimpeltjes in zijn nog poezele polsje. „Maar natuurlijk, als de juffrouw beloofd heeft om te vertellen, moet ze dat doen. Waar ging het verhaal over f” „Over Roodjak en Lijsje,” riep een koor van stemmen enthousiast. „Roodjak en Lijsje, wat een aardige namen,” murmelde dé inspectrice. En Wil begon. Roodjak en Lijsje waren in die dagen haar voornaamste helpers bij het orde houden. Het waren twee houten poppen, die uiteen poppenkast hadden weten te ontsnappen en langs 's Heeren wegen de onmogelijkste avonturen beleefden. Ze vond het zelf een origineel stel. En ze had machtig veel interesse voor haar eigen vervolgen. Misschien droomde ze wel, dat ze buiten de schoolwas, als ze die twee langs den vrijen weg liet marcheeren. Zelfs op dezen kritieken ochtend kregen zij vat op haar. Ze vertelde een uur aan een stuk en zij en de jongens vergaten de inspectrice. Toen de bel luidde

voor het vrij kwartier zuchtten de kleine rakkers teleurgesteld. De inspectrice glimlachte en groette vriendelijk. Ze kwam na het vrij kwartier niet meer terug, Toen om twaalf uur dc kinderen veilig weg waren, kwam de hoofdonderwijzer bij haar inde klas. Hij keek zoo zwart als een inktvisch. „Wat heb je tegen de inspectrice gezegd f” vroeg hij. „Niets,” zei Wil, „geen enkel woord.” Hij keek haar aan, of hij het in Keulen hoorde donderen. -Heb je met met haar gepraat ? Je zelf niet verdedigd ? „Neen,” verklaarde Wil. „Je kunt gerust zijn, je krijgt je ontslag niet, zei mijnheer Masters bitter. „Ze zei” hij kon de woorden bijna niet uitbrengen „ze zei, dat je een heel begaafde onderwijzeres was.” En daarmee trok hij af. Wil viel neer op baar stoel, te verbaasd om door te gaan met haar werk. -Dit is een overwinning, veronderstel ik,” dacht ze. „Als het niet zoo koud was, zou ik er vanmiddag mijn oranje jurk op aantrekken.” Wel, dat ging niet. Het wé* te koud. Maar in het oude zwarte jurkje stak toch een ander onderwijzeresje dien middag. De jongens voelden het dadelijk. Misschien ook zagen ze het. De kamplust blonk haar oogen uit! Deze glorieuze overwinning had een nieuwe gevechtstactiek uitgelokt en de voornaamste generaal heette er voortaan Zelfvertrouwen, Begaafd ! Het waste mooi om waar te zijn. Te véél belovend, om er den moed bij te kunnen laten zakken. En dat zou ook niet fair zijn tegenover de inspectrice. Mijnheer Masters begon te voelen, dat hij oud werd. Hij had altijd voorspeld, dat er niet veel goeds zou groeien uit de kleine van der Steen. Geen onderwijzeres met Orde. En toch kon zelfs hij na een half jaar niets meer op haar aan te merken hebben, dan dat zij „anders” was. Anders dan een ander. Maar toch goed.

WAT GROEIT ER UIT EEN EVERLASTING-KNOT ?

een modejuweeltje, zooals U alleen in Parijs ziet !

Dit nu is écht een modelletje naar den smaak van onze Hollandsche dames; het is een modejuweeltje, zooals U alleen in Parijs zietl Alle dames kunnen dit modelletje direct gaan namaken. Er is niet veel voor noodig: een stel breinaalden en maar vier knotten Everlasting breikatoen. Voor iets minder dan ƒ1.50 verkrijgt U dan zoo'n vlot Jumpertje, geheel naar de laatste mode. U zult er langen tijd plezier van hebben, Everlasting kan er immers tégen! De volledige beschrijving van dit nieuwe patroon mét de afbeelding in origineele kleuren is gratis voor U beschikbaar. Even den bon opzenden en U kunt nog déze week