wrd en de lege kroes naar de vasbak, ~Ik zal het doen.” Hannah hoorde de deur van Ie keuken achter hem in het slot rallen. Zij liep naar het raam en leek naar het verdwijnen van ie kleine gestalte in het donker ran de kraal. Langzaam liet zij let gordijn weer zakken en slofte erug naar de tafel, waar zij de iroek van Jamie oppakte, die zij an het verstellen was. Toen de pote, oude gangklok twaalf uur iloeg, stond zij van tafel op, borg laar naaigerei in de verstelmand ■n draaide de lamp uit. Zij liep Ie donkere gang met de opgelette dierekoppen door naar haar ilaapkamer. Zij kleedde zich niet lit, maar ging in haar japon onder Ie donzen deken op bed liggen.

Een trein denderde door de lacht in de richting van Geellout. Hij had een grote snelheid, Jwant hij was bijna vijftien minujten op het tijdschema achter. jTijdens de afdaling uit het heu-Ivelland van de Vrijstaat had hij Isteeds meer vaart gekregen en joeg hij met donderend geraas Idoor de vlakte; een waaier van irook en vonken lag tegen de van de locomotief. Jhü schommelde als een op de rolven deinend schip, met zijn bonkende, hossende wagons, een 1 anggerekt lint van lawaai door de nacht, meer nog: een enorme, . voorwereldlijke worm met een priemend oog en een droefgees„ tig gehuil.

Ij Het was gloeiend heet in de cabine. De oven leek op een schrokkerige, alles verslindende muil, die telkens, wanneer de deur openging, hongerig grauwde jen zijn rode tanden liet zien. 1 Toen de stoker zijn schop ophief, hep het zweet hem in stralen langs zijn gezicht. Met zijn ontg, blote bovenlijf leek hij op een zwartgouden demon met witte, veiw'ilderde ogen. Met een klap " sloeg hij de ovendeur dicht, zette „zijn schop weer neer en leunde naar buiten om de koele nacht“wind langs zijn verhit gezicht te voelen. Zij reden zo hard, dat zijn a Ogen er pijn van deden en begona nen te wateren.

1' Aan de andere kant, eveneens “ met zijn hoofd buiten de cabine, ■* zat de machinist en tuurde met ** strakke blik voor zich uit over I de rails. Moet je die gast nou a, zien, dacht de stoker, die amper n meer dan een jongen was. Hij vindt het machtig. Hij geniet “ ervan als een varken van een " modderplas. Zijn locomotief is hem alles. Hij heeft geen ij hoefte aan een vrouw, een gezin; I hij heeft nergens behoefte aan. M De machinist wendde zijn I hoofd en zag de jongen naar hem kijken. Met alle tanden in zijn ” beroete gezicht bloot glimlachte “hij. ~We gsian lekker, hè?” schreeuwde hij boven het lawaai van de locomotief en de wind uit. »f „We lopen de verloren tijd aardig in.” « De jongen knikte en glim** lachte terug. Loop naar de bhk* sem, dacht hij. Hij was kwaad,

Niets om u voor te schamen. Waar mensen wonen, wonen luchtjes. Gezellige mensen weten dat, verzorgen ook de lucht... met mistair: voor een gezellige atmosfeer, voor een delicaat fris huis. Altijd!

Kies uit: dennegeur, groen gras, veldboeket, lavendel, oranjebloesem, daffodil, meibloemen i

mistair zo attent van u!

airkem inc – new york, dispec nv – den haag