I Het geheim | I van een | I bekoorlijk | I uiterlijk | I wanneer U werkt H I en weinig tijd hebt ■ I voor schoonheids- ■ I verzorging. I

Deze joftfie verkoopsier is altijd fris eu aantrekkelijk ondanks haar vermoeiend beroep. Hier is een wonderbaarlijke „Beauté-Express” behandeling voor actieve vrouwen

Net als deze jonge verkoopster hebt U een gevoelige huid. Ze vraagt een speciale verzorging. Of U hebt weinig tijd om aan Uw uiteriijk te besteden. Toch moet U er fris en bekoorlijk uitzien. De enige oplossing: Lait de Lanoline Sénart, die Uw huid verzorgt en verjongt. Dankzij de heilzame werking van Lait de Lanoline Sénart (met groot indringend vermogen) straalt Uw gezicht frisheid en jeugd uit. Ga vlug naar Uw winkelier: hij heeft Lait de Lanoline Sénart. ... Hebt U misschien een vette huid ? Dan hebt U behoefte aan de Traiiement Sénart. Enkele druppels per dag zijn al voldoende. De meeëters verdwijnen, Uw gezicht is weer fris en zuiver met een prachtige matte teint. Denk eraan: Traitement Sénart alléén voor vette huid.

L.ait de Lanoline Sénart (Lanoline-Melk) Een uitstekend middel tegen rimpels en rode plekken en een geïrriteerde huid. Gebruik Lait de Lanoline Sénart overdag: als make-up basis; ’s-nachts:om de opperhuid te voeden en levenskrachtiger te maken. Het is de meest eenvoudige ~Beauté Express” behandeling voor actieve vrouwen die aantrekkelijk willen zijn.

PER FLES f 2.40 EN f 4.25. Verkrijgboar bij opothekers, drogisten en parfumeriezaken, laboraloires Sénart Poris Importeurs: C. F. G., Den Hoag.

eten. Kijk eens wat de ouwe David me heeft meegegeven!" In zijn ene hand hield hij een groot stuk rauwe lever, dat glinsterde in het licht van het vuur, en in zijn andere een kalebas met karnemelk. Eensklaps voelde Jamie honger. ~Heeft hij iemand naar huis gestuurd?” vroeg hij.

~Ja,” antwoordde Kiewiet, terwijl hij naast hem ging zitten en een scherpe punt sneed aan een lange tak, ~die kleine jongen. Je weet wel, die ze Inkowu, het aapje, noemen.” Jamie lachte. ~Ja, ik ken hem.”

Zij hielden de lever boven het smeulende vuur en spoelden hem, toen hij gaar was, met de karnemelk uit de kalebas naar binnen. Toen zij klaar waren, gooiden zij nieuwe takken op het vuur en lieten de vlammen flink aanwakkeren.

Met zijn hoofd op zijn borst gesteund viel Kiewiet spoedig in slaap. Jamie had zijn knieën opgetrokken en genoot nog van het heerlijke gevoel, dat de wildernis hem schonk. Zouden de mensen in de stad zo’n gevoel ook weleens hebben ? dacht hij bij zichzelf. Ik zou het niet uithouden tussen al die huizen en muren en straatlantaarns, waar je nooit eens lekker kunt gaan zitten en luisteren naar de geluiden van de natuur. Toen verscheen langzaam de maan boven de heuvelkam, adembenemend mooi in haar prachtige roodgouden glans, waartegen als teer kantwerk de donkere pluimen van de mimosatoppjen stonden afgetekend. Jamie kreeg er een prop van in zijn keel. Was Jo nu maar hier, dacht hij. Wat zou ik graag willen, dat Jo hier naast mij zat en dit ook allemaal kon zien. Want natuurhjk komt de

maan niet iedere avond zo op Met de slapende negerjongen warm tegen zich aan gedrukt la( hij met gesloten ogen te luisteren naar het lichte briesje in dt doornstruiken. Er doorstroomiie hem dat behaaglijke, soezerigi gevoel, dat aan de slaap vooralgaat, als het wegglijden in eet koele rivier op een snikhete dag tot eindelijk, onafwendbaar, dl slaap hem geheel en al had omhuld en hij wegzonk in de diept van zijn dromen.

Met de veerkracht en het gemak van een jonge antilopi rende de picannin Inkowu door

de duisternis. Telkens als zijj eeltige, harde voetzolen de gronil raakten, maakten zij een slissendj sjoe-sjoeg-geluid in een snellej onveranderlijke cadans. ongeveer een mijl afstand volgdP hij de grote weg, sloeg vervol* gens een zijpad in en ging toeu via de wildernis de heuvel over, dwars door dorre mimosastniij ken, vijgedistels en de knispe] rende bladeren aan de voer vM de eucalyptussen. De nachtdierei die hem hoorden aankomen, giu' gen er haastig vandoor, maar een groepje kiewietjies was niet op zijn nadering bedacht en vlooj luid krijsend op. Lachend holdi hij verder.

Bij De Goede Hoop draafè hij het tuinpad op en klopte op de keukendeur. Het dienstpersoneel was er nog; hij hoorde he; bezig met de vaatwas van het avondeten. Dinah, het hulpje van de kokkin, opende de deuij op een kier en stak haar hook om de hoek. ~Ja?” vroeg zij. Inkowu zei: ~Ik zou graag dij missis even spreken.” Dinah snoof minachtend. „Au picannin. De missis wil niet gej stoord worden en zeker niet doci| zulk schorremorrie als jij.”