Endocil maakt uw huid weer jong en houdt uw huid zo jeugdig

Binnen 21 dagen zult u het verschil zien! Het stevige, veerkrachtige weefsel, de levende schoonheid, die uw huid vroeger had, komt terug! Elke dokter kan u vertellen dat na uw dertigste jaar uw huid steeds minder jonge cellen voortbrengt. Al gauw gaat uw huid zijn leeftijd verraden. Maar de wetenschap heeft iets ontdekt. Als u drie weken lang elke dag Endocil op gezicht en hals aanbrengt, herwint uw huid zijn jeugdige vitaliteit. Meer en meer nieuwe cellen, vol leven-gevend vocht, ontwikkelen zich als voorheen. Duizenden vrouwen hebben dit reeds zelf ondervonden.

Door dit volmaakt natuurlijke proces komt uw huid tot nieuw leven. Rimpeltjes trekken weg. Droogheid verdwijnt. Stevig, veerkrachtig weefsel komt terug. Endocil heeft uw huid de fleur en schoonheid teruggegeven. Gebruik daarom elke dag Endocil; uw huid zal dan zijn leeftijd nooit meer verraden! i ■■ ■■ II M M CRÈME VOOR EEN SCHOONHEIDSBEHANDELING

I KiIiPEMN

ER ZIJN momenteel heel wat mensen die zich afvragen oi het nog wel zin heeft de kinderen op te voeden tot spaarzaamheid. Vroeger had sparen duidelijk zin: de tijden waren onzeker, het was altijd goed om een appeltje voor de dorst i te bezitten. Velen waren bang om geld uit te geven. Elk dubbeltje werd tweemaal omgedraaid, voordat het in de handen van een ander over-i ging. Als de mogelijkheid zich voordeed, werd gestaag aan de uitbreiding van het gespaarde bezit gewerkt. Mochten er tegenslagen komen ini de vorm van werkloosheid of' ziekte, dan was men er tenminste niet weerloos aan overgeleverd. Spaarzaamheid was een deugd, die men de kinderen van jongs af trachtte bij te brengen. Hun werd voorgehouden om de gekregen cent of stuiver niet onmiddellijk uit te geven, maar in de spaarpot te stoppen „voor later”! Wanneer de grotere kinderen bij een uitgaansavondje wat ro-yaal met hun geld omsprongen, dan werd dat al gauw als verkwisting aangemerkt. Wij le-, ven nu wel in een heel andere tijd. Het gezegde; „Sparen om een appeltje voor de dorst te bezitten" spreekt velen niet meer aan, omdat zij niet langer vrezen in de toekomst dorst te zullen lijden. De sociale voorzieningen zijn zo veelomvattend geworden, dat de meesten de toekomst met een gerust hart tegemoet zien. Daar komt nog bij, dat volgens de economen het geld nog steeds in waarde afneemt. Wat heeft het dan voor zin het ergens op te potten? „Geef het maar uit, dan heb je er tenminste nog plezier van,” schijnen velen niet geheel ten onrechte te redeneren.

Nee, het is inderdaad moeilijk om de jeugd op economische gronden de zin van het sparen duidelijk te maken. Men moet zelfs constateren dat er verschillende krachten in onze samenleving ■werken, die de jeugd bewegen een tegenovergesteld gedrag te volgen. Wij leven namelijk in een maatschappij, waarin de kooplust enorm sterk aangemoedigd wordt. De reclame weet op geraffineerde wijze ons te overtuigen, dat wij moeten kopen. Een bekend schrijver heeft hierover