THE DIXIELAND PIPERS

IN HUN NIEUWSTE SAMENSTELLING moeten The Dixieland Pipers een paar vertrouwde gezichten missen. Eric Krans, de oprichter en tot april jongstleden de leider van het orkest, heeft na twaalf jaar geestdriftig hanteren van ~de dirigeerstok” deze vanwege een leidende baan bij de A. V.R.O. voorlopig overgedragen aan drummer Lex Cohen en bassist Paul Schwippert. Laatstgenoemde gaat de band eveneens verlaten, ook al omdat een nieuwe betrekking hem er helaas geen tijd meer voor laat. De zakelijke leiding komt in handen van de nieuwe bassist Rob Des uit Den Haag, die daarom al op onze foto als zodanig poseerde. Zijn postbusnummer is 8017 en zijn telefoonnummer (070) 66 75 74.

PAUL RUYS is in plaats van Eiic Krans achter de piano gaan zitten. De enthousiast swingende pianist met de Ideale aanslag is de zoon van de legendarische cabaretier Cor Ruys. Hij werd in 1928 in Den Haag geboren en beroerde als veertienjarige reeds de jazzdrums in Sohevenlngen. Na de bevrijding ging hij over op de piano en werd beroeps. Hij kwam bij de Millers in de tijd dat Pia Beek voor zichzelf begon. Paul Ruys verbleef lang bulten onze grenzen. In 1960 vormde hij een eigen trio, maakte een alom geloofde grammofoonplaat en had veel succes bij Stéphane Grappely, toen deze grote Franse jazzviolist In ons land optrad. KOOS VAN DER HOUVEN is evenals Paul Ruys en nummer drie van de vier leden van de ritmesectie van The Dixieland Pipers, Lex Cohen, Hagenaar van geboorte. Hij,,dateert” van april 1931. Zowel de banjo als de rhytmgitaar hebben voor hem geen enkel geheim meer. Hij debuteerde in 1951 op het toneel van de jazzmuziek en maakte verscheidene plaatopnamen.

LEX COHEN, een van onze beste slagwerkers, is de Jongste van het septet, van oktober 1936. Tien jaar geleden begon hij als drummer in een schoolbandje. In 1959 werd hij beroeps en speelde onder meer bij Peter Schilperoort en Roelof Stalknecht. Hf] bekwaamt zich ook in het klarinetspel en hoopt nog eens via de studie van de muziektheorie arrangeur te worden. ROB DES’ ware naam is er een verlenging van: R. G. Dessauvagie. Hij is de nieuwe bassist van The Dixieland Pipers en gaat zakelijk de touwtjes in handen nemen, terwijl de derde nieuweling, Herman meer de muzikale puntjes op de 1 van de band zet. Rob Des werd in 1931 op Sumatra geboren, speelde onder andere een jaar in Zweden en bij ons in tal van formaties, zoals het Paul-Ruys-kwartet en de trio’s van Rob Agerbeek en Hein van der Gaag. Zijn even donkere en even stevig gebouwde voorganger Paul Schwippert, die jaren samenwerkte met Paul Ruys, ook bij The Dixieland Pipers, is tevens een gewaardeerde zanger, bas-bariton. Hij is bekend van het Pia-Becktiio en vooral van het fameuze MlUer Sextet, waarbij hij in 1942 voor vele jaren ging werken en waarmee hij onder andere in Duitsland optrad.

CEES TANGER zat aanvankelijk in de grammofoonplatenbranche en ontdekte toen zijn aanleg voor de moeilijke trombone. In 1950 begon hij als jazzmusicus in Zaandam, waar hij als rasechte Zaankanter nog steeds woont. Hij werd een veelgevraagde trombonist in swingende Dlxlelandcombo’s, „staat” al vrij veel op de plaat en behaalde een tweede plaats in de trombonesector in de Rhythme PoU 1960. Met zijn ~lekkere” trombonespel bepaalt Cees Tanger al sinds jaren de ~sound” van The Dixieland Pipers.

HANS VAN ASSENDERP, eerst de trombonist, nu de comettlst, maakte enkele jaren terug zijn entree in Nederland onder de naam van Fats Vannessee als leider van de voortreffelijke Jazzliners. Hij werd in 1921 op Java geboren als zoon van een leraar, kreeg een gedegen handelsopleiding, stond echter al in 1933 in het historische ensemble The Swing Papas, de voorlopers van de Dutch Swing College Band, en speelde als semi-prof ver buiten en verder binnen onze grenzen, onder meer bü Klaas van Beeck. Hij woont in Baam.

HERMAN SCHOONDERWALT, die in 1931 in de Nederlandse lichtstad Eindhoven het levenslicht zag, is de klarinettist, hoewel hij zeker zo goed is als alt- en baritonsaxofonlst en bassist. Hij veroverde steeds eerste plaatsen in de laatste Rhythme Polls en kreeg verschillende onderscheidingen op jazzconcoursen. Hij is alom bekend van radio en televisie en van talloze filmstrips en documentaires, waarvoor hij de muziek schreef. Hij was een van de eerste Nederlandse musici, die Leonard Feather noteerde in zijn Encyclopaedia of Jazz, maakte vele platen, onder meer Jazz behind the Dikes, kreeg een eigen septet en begon onlangs met Cees Smal van The Diamond Five, de initiatiefnemer, in Haarlem een jazzconcours voor amateurs. Met Hans van Assenderp, die ~modem” prefereert, verzorgt Herman Schoonderwalt, wiens voorkeur uitgaat naar ~traditional”, de arrangementen, die de ~nieuwe kleur” van The Dixieland Pipers bepalen. Hun uiteenlopende muzikale gedachten vloeien evenwel harmonieus ineen tot een allerprettigst klinkende ~moderne Dixieland” met een formidabele dosis ~mainBtream"-swing als basis.

„ALS HET MAAR SWINGT,” zeggen de Pipers, ~dan is het om het even welke soort jazz wij spelen.” En hoewel zich in de band bepaalde voorkeuren uiten, blijft het begrip swing de hoogste toon voeren, ook bij twist, madison en bossa nova; zo pas is er nog een opname voor een plaatje met charlestons gemaakt. Dit werd, op 21 mei jongstleden, tevens het officiële afscheid van hun leider Eric Krans. Het populaire orkest mag er zich op beroemen beroemde Amerikaanse jazzmusici te hebben begeleid, zoals Sidney Bechet, Albert Nicholas, ~Mezz” Mezzrow, Bill Coleman, LU Armstrong en de befaamde ex-Duke-Ellingtontrompettist Nelson Williams. En voor de rest zijn er tournees en avonden voor de mannen van het leger en de luchtmacht, ook in Duitsland en Frankrijk, oversteekjes naar Engeland en vanzelfsprekend het optreden voor radio en televisie.

HET SPONTANE MUSICEREN zit alle Plpers in het bloed. Bij de gratie hiervan bestaat hun ensemble en bloeit hun iWs en levendig spel, dat niet in dode perfectie verstart. Al hebben verscheidene leden van de band naast de muziek een andere werkkring en een druk gezin en al grijzen soms hun slapen, deze veteranen denken er niet aan de jazz vaarwel te zeggen, waarmee ze zijn opgegroeid en vérgroeid. The Dixieland Pipers weten, dat ze niet feilloos spelen. Doch hun schoonheidsfoutjes hebben een aparte bekoring en door de wijze, waarop zij deze weten te ~arrangeren” in hun benadering van de Jazzmuziek, produceren zij een volkomen eigen geluid in de vaderlandse muziekwereld, waarin zij ernaar streven de goede naam van de jazz hoog te houden.