Hartelijk verwelkomd rijden president en mevrouw Kennpdy (op de achterbank) in gezelschap van gouveneur en mevrouw Connally door de straten van Dallas. Voor Amerika*s president zo*i het de laatste rit van zijn leven zijn.

Hij was er de man niet naar om moeilijkheden uit de weg te gaan en daarom moest zijn stem ook klinken in Dallas, diep in het zuiden, waar zijn beleid zoveel haat en verbittering had opgeroepen. Om één uur 's middags zou hij er spreken en de stad was koortsig vol, want honderdduizenden wilden hun president zien passeren. Er waren spandoeken en borden met welkomstkreten, er werd gejuicht en geroepen, maar één man zweeg. Hij wachtte tot hij de joviaal wuivende figuur in de zwarte, open limousine precies in het vizier van zijn telescoopgeweer had.

Drie hoofdpersori i in het drama van de zwarte vrijdag. President Kennedy (links) en zijn echtgenote bij hun aankomst in Dallas. Op de achtergrond de gouveneur van i exas, John Connally. Enkele uren later was Kennedy een gewelddadige dood gestorven en vocht de zwaargewonde gouverneur voor zijn leven.

TOEN VIELEN ER DRIE SCHOTEN Een ogenblik verstarde het gezicht van Amerika's president, hij greep naar zijn borst, sloeg toen tegen de achterbank en gleed op de vloer. Er ontstond een afschuwelijke paniek, waarin men de stem van mevrouw Kennedy snikkend „Oh nee, nee!" hoorde roepen, maar de maniak had zijn moordenaarswerk goed gedaan. Een half uur later moest een priester die het Parkland Hospitaal verliet, aan alle hoop een einde maken. Wat niemand voor mogelijk had gehouden was gebeurd en de wereld reageerde diep geschokt op

HET VERBIJSTERENDE DRAMA VAN DE ZWARTE VRIJDAG

De dodelijke schoten zijn gevallen. Motoragenten ijlen de wagen met de levensgevaarlijk ,gewonde president vooruit, op weg naar het ziekenhuis waar hij aan zijn kwetsuren zou bezwijken. Ooggetuigen van de afschuwelijke moord hebben zich verbijsterd ter aarde geworpen en hoeden met hun lichaam het leven van hun kinderen. Menigeen heeft de man die hier zichtbaar is tussen de fotograaf en de motorrijder, het verhaal van zijn doodsangst later aan een televisiereporter horen vertellen.

Voor Jacqueline Kennedy en haar beide kinderen werd op die blij begonnen rampdag de zon van hun Gezinsgeluk voorgoed verduisterd.