6

Ons vervolgverhaal van de Engelse schrijfster Antonia Ridge

HET MPÏIEiIEJIEiBUPI

IK PAKTE mijn koffertje en stapte uit de bus. Polyte draaide zich om naar de andere passagiers. „Een Engelse natuurlijk,” hoorde ik hem zeggen. De toon van zijn stem gaf te kennen, dat dit aUes verklaarde. Zo waren de Engelsen nu eenmaal; rare snijbonen, eraan verslaafd op de onwaarschijnlijkste plekjes met een koffertje in hun hand rond te sjokken. Daarna reed de bus verder. Alle passagiers draaiden hun hoofd om, terwijl ik moederziel alleen op het marktpleintje achterbleef. Het plaatsje was inderdaad doodstil; aan de ene kant van het pleintje stond de kerk, aan de andere kant lag een café en daaromheen stonden dicht op elkaar een stuk of wat hoge, sombere huizen, waarvan de blinden gesloten waren om het zonlicht te weren. Ik keek om me heen, maar er was niemand te bekennen. „Er moeten hier toch mensen wonen,” zei ik tegen mezelf en stak het pleintje over naar het ~Café van de Ce vennes en van de Sterre der Zee. Eigenaar Aristide Ginoux. Maaltijden op ieder uur van de dag.” Dat aUes stond met hoofdletters op de geelgekalkte muur. Ik duwde het kralengordijn opzij, liep naar binnen en vroeg aan de stomverbaasde man achter de met zink bedekte tapkast of ik iets te eten kon krijgen, een omelet bijvoorbeeld met een kopje koffie. Hij antwoordde bevestigend en schreeuwde de bestelling door aan iemand, die in de keuken rondscharrelde. Daarna vroeg ik of hij eventueel een kamer ter beschikking had, waarop de man, die nu helemaal de kluts kwijtraakte, antwoordde: ~Ja. Dat wil zeggen: meestal niet, want vreemdelingen dringen nooit zover door. Maar als het moet, kan ik wel voor een kamer zorgen.” Natuurlijk moest ik hem wel even de tijd gunnen om er een en ander uit te slepen en een bed op te maken. Ik zei, dat er geen haast bij was, integendeel, hij kon er rustig de tijd voor nemen, want als ik gegeten had, wilde ik eerst op bezoek gaan bij de pastoor.

Ik stapte uit, liep het trottoir over en drukte op de bel onder het koperen naamplaatje.