De keerzijde van de knecht in huis

indkracht zoals men het noem“ 1, gedaan moest worden. Het * »art een hoop menselijke enerj c tel die in een bepaalde streek j j elkaar en je krijgt een onk' oorstelbare faachtvloed, die, oewel onzichtbaar, toch aller-V“ imst denkbeeldig is. .ds die gebundelde energie, die “ oor de mensen binnen de perken lordt gehouden, losbreekt bij ™ aar oorsprong, raast er een verchrikkelijk geweld over de aar(op de plek, waar de mensen ie kracht bedwongen hebben, ™ iet ontzetting heeft de hele “ ereld daar kennis van genomen, in Noord-Italië onlangs het iwmeerbij de Vaiontdam naar liten stortte en de dorpen in ' “ # bewoonde dal meesleurde, , ocd en verniehng brengend op “ a schaal zoals alleen een ont“'® ittende vloedgolf kati doen.

j. Dat stuwmeer, een kunstmatig (dwongen watermassa, binnen ’ ! perken gehouden door de giintische stuwdam, leverde de 'ed *‘'l’*''’oo'' de opgewekte stroom. I het vlakke Nederland kennen 1 ij die kracht niet van water, itßaar beneden stort; wij kun- B niet profiteren van de stuw-Bcht van water, dat beweging II brengen in menselijke listige instructies, al vindt men in ' I inburg nog wel hier en daar ' 're oude watermolen. In de ‘ agen komt men die kracht-wer. Bvoortdurend tegen. Maar het biii dat de mens op ..|j t gebied kan maken, is het J üwmeer, waarin het aflopende alsi verzameld wordt, dat in biih beken, bergstromen en 1 Hervallen bruisend zijn weg ■ ir beneden zoekt vanaf de Ej ib]er, waarvan het wegdrupt ~,, kepelt als smeltwater.

lati stuwmeer is een krachtje u uurt bedwongen geitlai menselijk vernuft regelen. Bij toegestane ontjj, •PP'ug via het gekanaliseerd , pjj reanverschil wordt de stuwing waaruit de mens k » “"'iiteit te voorschijn brengt, ondi ™ natuur laat niet met lisjxjtten. Als men haar haar ' ®hten ontfutselt, zit er altijd [ij *®ico in, dat bij een menselijke " nf verkeerde berekening de iieda losbreekt en zich tegen if ka Dat is op jammerlijke ‘vfl bij die verschrikérffl '“''loo'lgolf de vorige maand

in het Aostadal in Noord-Italië, waardoor de hele wereld verslagen was.

Wie in een vakantie in een bergland weleens een stuwdam heeft gezien, kon zich enigszins indenken, wat een hel zo'n ramp moet zijn. En men voelt zich bang, dat de mens, al is hij nog zo diep doorgedrongen in de wetenschap, het durft opnemen tegen de onverbiddelijke, majestueuze grootsheid van de bergkolossen met hun eigen geheimzinnige, dynamis.che leven. Een kleinduimpje bij de reus, zo is de mens bij een bergketen. Hoe heeft hij ooit die machtige dam

van steen en beton kunnen aanbrengen tussen die massieve bergruggen, deze oppermachtige brokken natuur ingebouwd met zijn zwakke handwerk ? Een mens met twee kwetsbare handen, waarmee hij stenen hanteert en machines in werking stelt, is niets in die barse bergnatuur. Als men naar boven klimt (grote stuwmeren liggen hoog), de dam nadert en deze steeds duidelijker ziet liggen, krijgt men een geweldig respect voor de menselijke constructie. De steenmassa van de dam, één van kleur met de natuurrots, lijkt iets te ademen van de menselijke geest; iets van

Als die gebundelde \ energie losbreekt, raast er een verschrikkelijk geweld over de aarde op de plek waar de mensen die kracht bedwongen hebben.

het menselijke denkende brein ligt erin vast. Het is gigantisch, zo’n stuwwerk. Wat een krachtmassa, denk je, dat stille water, dat gehoorzaamt aan de berekeningen, die het ongeziene verval ervan maken tot elektriciteit. Elektriciteit die huis aan huis de makkelijke knecht is. Maar er is een keerzijde aan; dat heeft de ramp in Noord-Italië ons voorgehouden. Wanneer denk je daar nu eigenlijk aan als huisvrouw, als je de mixer inschakelt ? * n ~ //