kicken. ‘iPuzzd

Beste misdienaars en misdinettes,

Dat is me nou ook een verschrikkelijk nieuws, dat ik juist te horen krijg. Ik loop me te piekeren in mijn tuinje (Piekeren, dat is een familieziekte bij ons!) en daar komt me de redacteur van Serviam aanzetten, met een hoogrood gezicht. Hij is zenuwachtig. Ik zeg nog: „is er iets? lets met mijn schoonmoeder of zo?” Maar nee hoor, ik krijg er geen woord uit. Ik neem hem mee naar binnen en schenk hem een piketanissie in, je weet wel van die hele ouwe, van Bols. Ik zeg: „ben maar niet bang, ik kan wel een stootje hebben”. Nou, toen kwam het eruit. Ik werd ontslagen. Je begrijpt, dat ik door de grond heen ging. Het ging juist zo fijn, en met mijn gezondheid ging het ook weer berg opv/aarts. En nou dat. Ik vroeg nog beleefd, of mijn werk dan niet goed gedaan was. Dat was het niet. Nee, Serviam werd opgeheven. Nou, jongens, ik kan heel wat hebben, maar toen kwam er toch een

brok in mijn keel. Echt, hij is er nog niet helemaal uit, trouwens. Maar er is niets aan te doen. Zaken benne zaken, zei mijn vader Pieker senior altijd. En nu is de kogel dan door de kerk. Gelukkig krijg ik nog één keer de kans jullie een piekerdingetje voor te leggen.

Ik wil jullie even een kijkje laten nemen In mijn tuintje. Het is mijn laatste kans.

Hieronder zien jullie mij aan de ingang staan. En de uitgang is helemaal aan de andere kant. Ik heb die tuin heel slim aangelegd. Allemaal hegjes en paadjes. En de meeste bezoekers komen er dan ook slechts met moeite uit. Maar het is mogelijk om, zonder over de heggetjes te springen, naar de uitgang te lopen. En zelfs méér dan één mogelijkheid. Probeer maar eens.

En nu is dan het ogenblik gekomen, dat ik voorgoed mijn schrijverspen neerleg. Het doet me pijn. Ik zal er nog dikwijls met weemoed aan terugdenken. Aan jullie wens ik veel succes met mijn piekerdingen, en, snik, veel geluk in je toekomstig leven.

Ja, beste vrienden, nou mag Ik, mijnheer Pietje Puzzel, het laatste woord spreken.

Ik ben even verrast als mijn waarde collega Pietje Pieker. Ook Ik ben met stomheid geslagen. Ook mij treft het ophouden van ons dierbaar tijdschrift persoonlijk. Het zal mijn dood wel worden. Ik was altijd zo blij met jullie brieven en oplossingen. Maar zo Is het leven. Van harte wil ik jullie bedanken voor jullie meeleven met onze puzzelrubriek, en ook met jullie meeleven met ons, de heren Pieker en Puzzel. En nu, de tranen gedroogd en aan de arbeid. O ja, voor Ik, verder ga, eerst even nog de oplossingen van vorige keer: er waren een massa goeie bij. De oplossing was duidelijk: „Met de hoed In de hand komt men door het ganse land”. Het was weer moeilijk de prijzen te verdelen. Maar het lot heeft beslist. Tien prijswinnaars zijn uit de bus gekomen. Het zijn:

Jan van de Hout, Den Haag

Theo Tak, Zaandam

Rob de Bruin, Workum

Jan Smits, Baario

Rob Verheyen, Oldenzaal

Jan Limburg, Mijdrecht

Chris Jacobs, Geleen

André Huls In ’t Veld, Bussum

Jopie Koopmanschap, Apeldoorn (groeten van mijn collega’s)

Misdienaars Casa Carmeli, Vogelenzang.

Aan jullie allemaal, een hartelijk proficiat. Al de anderen: volhouden. Je hebt nog een kans.

PIETJE PIEKER IN ZIJN TUINTJE. HOE KAN HIJ ER UIT?