zakje, dat ze n. b. zelf gemaakt hadden. Doch daar haar vooruit gezegd was, dat Moeder dit jaar niet veel door het Kerstkindje kon laten brengen, waren ze even prettig gestemd als andere jaren.

Op zoo’n avond is het aardig dat leven en die bedrijvigheid onzer kinderen te zien. Ze werden klas voor klas voorgeroepen, tot eindelijk de beurt aan de allerkleinsten kwam; die stonden al te trappelen van ongeduld. Een oorverdoovend gejuich ging op, toen ze een nummertje mochten komen trekken. Voetjes, handjes, alles was in beweging. Na het uitdeelen der geschenkjes werden de kinderen en ook de Katholieke Javanen van Mendoet op stroop, koekjes en suikertjes onthaald. Dat hoort er zoo bij op zoo’n dag, anders is het voor hen geen feest. Die feesten schieten soms een leelijke bres in Moeders beurs I Zouden onze Missieweldoeners in Holland niet eens de zorg voor het komende Kerstfeest der Mendoetsche jeugd op zich willen nemen?

Wat onze kinderen dan zooal graag hebben, vraagt U ?

Net, wat ook de Hollandsche jeugd verblijdt: poppetjes, ballen, koperen bikkels, tollen, naaidoosjes, griffeldoozen, kralen, fluitjes en wat al meer. Ook ontvangen ze dikwijls een baadje, een sarong, zakdoeken enz. vooral de armen onder de armen. Toe doet U eens moeite om de laatste lapjes in manufactuurwinkels machtig te worden. We doen er wonderen mee; van twee el kunnen we een onzer kleintjes weer in een nieuw baadje steken. Onze kinderen zullen dan heel extra met Kerstmis de weldoeners in Holland gedenken.

We hopen, neen we rekenen er op, dat we dit jaar onze kinderen weer met aardige en nuttige geschenken kunnen verrassen, daartoe in staat gesteld door het vrijgevige Nederland.

Alle giften en gaven voor dit doel zullen gaarne in ontvangst genomen worden door de Provinciale Overste van ons Moederhuis te Heijthuijsen bij Roermond, Limburg.